Το ποσό των 41.556 ευρώ καλείται από τον Άρειο Πάγο να καταβάλλει εργοδότης σε εργαζόμενο που απέλυσε επειδή δεν αποδέχονταν την εικονική απόλυσή του χωρίς την καταβολή αποζημίωσης και τη συνέχιση της εργασίας του χωρίς ασφάλιση.

Ο εργαζόμενος προσλήφθηκε τον Απρίλιο του 2008 σε αναψυκτήριο - εστιατόριο αρχικά με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου και 14 μήνες μετά με νέα σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, πλήρους απασχόλησης και πενθήμερης εργασίας. Λίγους, όμως, μήνες αργότερα ο εργαζόμενος αναγκάστηκε να υπογράψει νέα σύμβαση εκ περιτροπής εργασίας 16 ημερών τον μήνα, υπό την απειλή της απόλυσης, η οποία και έγινε τον Σεπτέμβριο του 2011 χωρίς να του καταβληθεί η νόμιμη αποζημίωση. Πριν από την απόλυση ο εργοδότης ζήτησε από τον εργαζόμενο να αποδεχθεί εικονική απόλυση, χωρίς να του καταβληθεί η νόμιμη αποζημίωση απολύσεως και παράλληλα να συνεχίσει να εργάζεται χωρίς ασφάλιση, πρόταση που αυτός δεν αποδέχθηκε.

Κατόπιν αυτών ο εργαζόμενος προσέφυγε στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας καταγγέλλοντας την πρακτική της εταιρείας και απαιτώντας όλες τις νόμιμες αποδοχές, καθώς όλο αυτό το χρονικό διάστημα που απασχολήθηκε στην εν λόγω επιχείρηση δεν του καταβλήθηκαν τα επιδόματα γάμου, προϋπηρεσίας και τουριστικής εκπαίδευσης.

Τα διοικητικά δικαστήρια με τελευταίο το Εφετείο δικαίωσαν τον εργαζόμενο, όπως και ο Άρειος Πάγος, που του επιδίκασε το ποσό των 41.556 ευρώ, κρίνοντας ότι «η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας ήταν άκυρη, καθόσον ασκήθηκε κατά κατάχρηση του σχετικού δικαιώματος της εναγόμενης εταιρείας, και ειδικότερα από εμπάθεια προς το πρόσωπο του εργαζόμενου, επειδή αρνήθηκε να αποδεχθεί την μη σύννομη αξίωσή της για εικονική απόλυσή του χωρίς την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης απολύσεως και συνέχιση της εργασίας του χωρίς ασφάλιση και δεν συναίνεσε έτσι στη μη νόμιμη εργασιακή αυτή πρακτική της και επιπροσθέτως γιατί δεν του καταβλήθηκε η νόμιμη αποζημίωση απολύσεως».