Τον τελευταίο καιρό σημειώνεται στην χώρα μας μια μικρή... εξέγερση, ιδίως στον γραπτό λόγο του δημόσιου τομέα, που θα μπορούσε να επιγραφεί «ονομάτων φύλου επίσκεψις». Το γυναικείο φύλο, αλλά και το ουδέτερο εσχάτως, διεκδικούν κυριολεκτική ονοματοδοσία (έχει περάσει και σχετική νομοθετική ρύθμιση). Απαιτούν, για παράδειγμα, να λέμε την πρύτανη πρυτάνισσα και την υπάλληλο υπαλλήλισσα (ναι, το είδαμε κι αυτό). 

Όμως τα πράγματα μπερδεύονται λίγο και πολλές φορές καταλήγουν σε τραγέλαφο καθώς δεν «ξεφορτώνονται» όλα τα επίθετα το αρσενικό γένος. Έτσι η πρυτάνισσα που είναι μηχανικός δεν γίνεται μηχανικίνα αλλά κρατάει το ανδρικό. Και η υπαλλήλισσα που είναι νομικός δεν γίνεται νομικίνα ή κάτι τέτοιο. Μεσοβέζικες καταστάσεις που πολλές φορές προκαλούν γέλωτα.

Ορισμένοι αντιλαμβάνονται τον τραγέλαφο και προσπαθούν να αποφύγουν τον ευτελισμό με υποσημειώσεις όπως αυτή: «Η χρήση του αρσενικού γένους για τον προσδιορισμό εκείνων που επιθυμούν να φοιτήσουν, φοιτούν ή διδάσκουν στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα παραπέμπει σε ανθρώπους και των δύο φύλων». Αλλά κι αυτοί κινδυνεύουν να κατακεραυνωθούν από... πολίτισσες που επιθυμούν λύσεις όπως του τίτλου μας ή από τους ουδέτερους.

Μήπως η Ακαδημία Αθηνών ή κάποιος άλλος να ασχοληθεί με το ανακύψαν πρόβλημα;