Αθήνα 20.7.2007
Με αδιαφανείς και ελεγχόμενες διαδικασίες επιλέγονται οι λεγόμενοι "αδιάφθοροι" του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, γράφει αναγνώστης που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του.

Μπορεί ένα σώμα ελεγκτών που αποκαλείται «οι αδιάφθοροι» να έχει προκύψει μέσα από αδιαφανείς και άκρως ελεγχόμενες διαδικασίες; Στα χρόνια της νέας παρακμιακής διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία (και παλιότερα του ΠΑΣΟΚ), ναι είναι πιθανό και εφικτό.

Σύμφωνα με το Νόμο 3074/2002 (τον οποίο δεν ψήφισε η Νέα Δημοκρατία, αλλά το ΠΑΣΟΚ) για την στελέχωση του Σώματος Ελεγκτών - Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης μόνο κριτήριο είναι η συνέντευξη ενώπιον μιας τριμελούς επιτροπής η οποία τοποθετείται από τον υπουργό Εσωτερικών. Η επιτροπή αυτή «αξιολογεί τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα των υποψηφίων και διαμορφώνει γνώμη για την ικανότητα άσκησης των καθηκόντων Επιθεωρητή - Ελεγκτή και Βοηθού - Επιθεωρητού ελεγκτή». Μόνο όποιος - α πέρασε από την διαδικασία της «συνέντευξης» αυτής μπορεί να καταλάβει πόσο απέχουν τα λόγια από την πραγματικότητα και ότι αυτό που τελικά μετρά είναι το «βίσμα» του κάθε υποψηφίου. Τούτη η διαδικασία καθιερώθηκε από το ΠΑΣΟΚ για νάχει φυσικά την δυνατότητα να επιλέξει τα δικά του «πράσινα» παιδιά. Η Νέα Δημοκρατία συνέχισε την άθλια πρακτική, αλλάζοντας απλώς το χρώμα των νέων εκλεκτών.

Για νάχετε μια εικόνα του κύρους της συνέντευξης ενώπιον της επιτροπής, στην οποία προήδρευε ένας απόμαχος αρεοπαγίτης, αρκούν τα εξής: η μέγιστη διάρκεια της ήταν πέντε λεπτά και στην οποία η επιτροπή προσπαθούσε να πείσει τον υποψήφιο ότι δεν είναι άξιος να γίνει μέλος του σώματος (!), ότι δεν πληρούσε τα τυπικά κριτήρια, ότι είτε δεν κάλυπτε κάποια μορφωτικά επίπεδα ή ότι είχε λίγα χρόνια υπηρεσίας. Φυσικά, όσοι μετείχαν στην διαδικασία κάλυπταν πλήρως τα τυπικά προσόντα της προκήρυξης διαφορετικά θα είχαν αποκλειστεί από την προεπιλογή. Η προκήρυξη δεν ανέφερε συγκεκριμένα πτυχία ή μεταπτυχιακά ή άλλα εξειδικευμένα κριτήρια, έθετε απλώς ένα όριο ηλικίας, την κατοχή του Α’ βαθμού στο δημόσιο, και ελάχιστη προϋπηρεσία τα πέντε χρόνια. Η επιτροπή όταν έβλεπε κάποιον υποψήφιο που δεν είχε το χρώμα του βίσματος αλλά είχε και με το παραπάνω τα προσόντα που περιέγραφε η προκήρυξη προσάρμοζε ανάλογα τους λόγους απόρριψης: ήσουν προϊστάμενος και με πάνω από 20 χρόνια υπηρεσίας; Δεν τους έκανε ο τίτλος σπουδών σου, άρα απορρίπτεσαι. Ήσουν κάτοχος πολλών τίτλων σπουδών; Είχες όμως λίγα χρόνια προϋπηρεσίας, άρα απορρίπτεσαι. Όλα αυτά ήταν όμως προφάσεις εν αμαρτίαις. Αν δει κανείς τις αποφάσεις διορισμού των εκλεκτών θα διαπιστώσει πως η επιτροπή έκρινε με δύο μέτρα και δύο σταθμά.  Προτιμήθηκαν θεολόγοι (!) αντί για οικονομολόγους, προτιμήθηκαν κάτοχοι ενός πτυχίου αντί για όσους είχαν μεταπτυχιακά και μεγάλη εργασιακή εμπειρία στο δημόσιο, προτιμήθηκαν υποψήφιοι για τους οποίους δεν ίσχυαν τα κριτήρια αποκλεισμού που εφαρμόστηκαν σε άλλους με τα ίδια ή περισσότερα προσόντα.

Οι "αδιάφθοροι" της δημόσιας διοίκησης που θα ελέγξουν τα κακώς κείμενα του κρατικού μηχανισμού προέκυψαν μέσω σκοτεινών διαδικασιών, για άλλη μια φορά η συνέντευξη γίνεται όπλο στα χέρια του, αδιάφορου ποίου, κυβερνητικού κόμματος προκειμένου να προωθήσει τα δικά του στελέχη αδιαφορώντας για το αν αυτά είναι κατάλληλα για την θέση και επαρκώς εξοπλισμένα γι’ αυτήν. Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι παρόμοιες πρακτικές υιοθετούνται και σε άλλες επιλογές στελεχών στο δημόσιο.

Είτε με ΠΑΣΟΚ, είτε με Νέα Δημοκρατία στην εξουσία ένα πράγμα δεν αλλάζει: η αναξιοκρατία στο δημόσιο και η επιβολή του «νόμου του ισχυρότερου βίσματος».