Αθήνα 15.1.2007, 15:11
Από τον κ. Ανδρέα Σούφη, ιατρό - πρώην δήμαρχο Γλυφάδας, λάβαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή με θέμα την ωρομίσθια εργασία. 

Το πλήρες κείμενο της επιστολής έχει ως εξής:

Ο αχαρακτήριστος θεσμός της ωρομίσθιας εργασίας

Είναι δύσκολο για κάποιον που διαθέτει σεβασμό και αυτοσεβασμό να μην είναι οξύς στους χαρακτηρισμούς του για την ωρομίσθια εργασία. Το θέμα βέβαια έχει πολιτικές διαστάσεις. Η ωρομίσθια εργασία είναι ένα εφεύρημα της καπιταλιστικής εξουσίας που, αν το αναλύσει κανείς προσεκτικά, κρύβει μίσος προς τον εργαζόμενο, απαξίωση της προσωπικότητας του ανθρώπου και γενικά είναι  θεσμός χυδαίος και εξευτελιστικός.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι θα υπάρξει η εξής απάντηση: «κάποιος θέλει να εργαστεί μόνο ορισμένες ώρες». Η εξουσία σ’ αυτό το ψευτοδίλημμα πατάει. Διότι έτσι γενικεύει την ωρομίσθια εργασία σε όλα τα επίπεδα και μάλιστα επιχειρεί σταδιακά να θεσμοθετήσει τον ενεργό χρόνο εργασίας. Δηλαδή, να δουλεύει κανείς όσο θέλει το αφεντικό, αλλά να πληρώνεται για χρόνο μετρούμενο χωρίς διάλειμμα ούτε για καφέ (ο χρόνος του καφέ αφαιρείται από την αμοιβή). Επιπλέον, στο δημόσιο τομέα, η καθιέρωση της ωρομίσθιας προϋπηρεσίας ως όρου για πλήρη απασχόληση μελλοντικά, αποτελεί μεθόδευση της εκμετάλλευσης του εργαζομένου. Δηλαδή, προκειμένου κανείς να αποκτήσει την πολυπόθητη πλήρη απασχόληση και να ζήσει με αξιοπρέπεια, υποχρεώνεται για ένα χρονικό διάστημα να δουλεύει υπαμοιβόμενος.

Ένα χτυπητό παράδειγμα εξευτελιστικού τρόπου απασχόλησης και αμοιβής είναι αυτός των  ωρομίσθιων εκπαιδευτικών. Οι ωρομίσθιοι καθηγητές και δάσκαλοι προσλαμβάνονται τρεις και τέσσερεις μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Αυτό δεν είναι μόνο επίθεση και κακομεταχείριση ανθρώπων επιστημόνων και γενικότερα εργαζομένων, αλλά και έλλειψη φροντίδας για τον ίδιο τον τόπο. Βλέπουμε μαθητές εγκαταλειμένους και υποβαθμισμένους, με κενές σχολικές ώρες ή πετσοκομμένο το σχολικό έτος. Είναι εξευτελισμός και ντροπή για το εκπαιδευτικό σύστημα να βλέπει κανείς τριάντα, ακόμα και τριανταπέντε, ετών επιστήμονες να περιμένουν στο τηλέφωνο κυριολεκτικά επί μήνες να κληθούν για απασχόληση 11 ωρών την εβδομάδα το μέγιστο και με αμοιβή 7 ευρώ την ώρα καθαρά. Τουτέστιν, ανώτατο όριο αμοιβής 320 ευρώ το μήνα για 6 ή 7 μήνες το χρόνο.

Το γεγονός δε ότι η αμοιβή καταβάλλεται ακανόνιστα και πολλούς μήνες αργότερα από την έναρξη του χρόνου απασχόλησης είναι και ο μεγάλος παραλογισμός του εν λόγω θεσμού. Τέλος, έχουμε ακραίας μορφής, βρώμικη ταξική μεταχείριση των εκπαιδευτικών, τη στιγμή που όσοι καλούνται να υπηρετήσουν μακριά από τον τόπο διαμονής τους, καλύπτουν μόλις και μετά βίας τη στέγασή τους. Για τα έξοδα διαβίωσης συμπληρώνουν, εφ’ όσον έχουν τη δυνατότητα, οι γονείς, διαφορετικά ο καθηγητής μένει άνεργος.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Αυτοί οι άνθρωποι που κυβερνούν αυτόν τον τόπο, νεοφιλελεύθεροι ή κατ’ επίφαση σοσιαλδημοκράτες, δεν ντρέπονται να συμπεριφέρονται έτσι σε επιστήμονες και μάλιστα της παιδείας, η οποία είναι ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας; Επαναλαμβάνω ότι πρόκειται για θεσμό χυδαίο και εξευτελιστικό, δολίων εγκεφάλων. Φίλοι ωρομίσθιοι, αφήστε τις συνειδήσεις σας να εξεγερθούν!