Αθήνα 1.7.2009
Τα προγράμματα stage διχάζουν τους πολίτες. Το αποδεικνύουν και οι επιστολές που καταφθάνουν στην Proslipsis, οι πλέον αξιόλογες των οποίων δημοσιεύονται παρακάτω.

Το γεγονός και μόνο ότι τα προγράμματα αυτά λειτουργούν διχαστικά, αναδεικνύει το πρόβλημα.

Από την πλευρά μας θα θέλαμε να εκφράσουμε δύο απορίες μας για όχι και τόσο γνωστές πτυχές των προγραμμάτων αυτών, παρακαλώντας τους stagers να μας διαφωτίσουν: πρώτον, παρέχουν κάποιου είδους εργασιακή εμπειρία στο αντικείμενο των σπουδών (υποτίθεται ότι αυτός είναι ο σκοπός τους) και δεύτερον, οι stagers είναι η... χαρά του μόνιμου υπαλλήλου, όπως μας καταγγέλλουν μερικοί εργαζόμενοι;

Πικρό γέλιο
10 Ιουλίου 2009

Ας γελάσουμε και λίγο.

Ανακοίνωση προς stagers: "Όσοι stagers πιστεύουν ότι είναι ταλέντα στο ποδόσφαιρο, τους δίνεται η ευκαιρία τώρα που οι κ.κ. Νικοπολίδης και Σεϊταρίδης επιθυμούν την «αποκατάστασή τους» στο Δημόσιο και προφανώς θα μείνουν κενές οι θέσεις τους στις ομάδες τους, να καλύψουν τα κενά αυτά.

Ελπίζουμε ότι και οι υπόλοιποι πρωταθλητές Ευρώπης να ακολουθήσουν το παράδειγμα των συναδέλφων τους".

Και μετά μου λέτε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ευκαιρίες απασχόλησης… Ζούμε στην Ελλάδα των πολλαπλών επιλογών!

Ανασφάλιστος Εργαζόμενος με το Πρόγραμμα
Stage στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Ηράκλειο

Ευχές
10 Ιουλίου 2009

Έχω τελειώσει το Οικονομικό της Νομικής, έχω πτυχία σε δύο γλώσσες, έχω πάρει το ECDL, έδωσα το τεστ δεξιοτήτων του ΑΣΕΠ, στο οποίο έγραψα πολύ καλά, και δουλεύω εδώ και πέντε χρόνια με το περιβόητο πρόγραμμα stage σε Υπηρεσία του ΟΑΕΔ. Το ίδιο και η συνάδελφος μου που έχει τελειώσει Φιλολογία... Όλα αυτά τα γράφω όχι για να παινέψω τον εαυτό μου ή και τη συνάδελφό μου, αλλά για να απαντήσω σε όλους αυτούς που ισχυρίζονται ότι οι stagers δεν διαθέτουν προσόντα και το μόνο που έχουν είναι το "βίσμα" και ο "μπάρμπας απο την Κορώνη". Μάλλον η πλειοψηφία αυτών λένε αυτά τα άδικα πράγματα είναι έτσι και επίσης: "όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια".

Και σε όλους αυτούς που μας λένε "αφού ξέρατε τις συνθήκες όταν μπήκατε γιατί ζητάτε περισσότερα τώρα;", τους απαντάμε "γιατι είμαστε νέοι και ως νέοι ονειρευόμαστε οτι κάποτε κι εμείς θα ανταμειφθούμε για τους τόσους κόπους μας, για τις σπουδές μας, για τις πολλές υπηρεσίες που προσφέρουμε στον ΟΑΕΔ με τόση αγάπη". Και η ανταμοιβή μας θέλουμε να είναι ό,τι απλούστερο υπάρχει: ένας αξιοπρεπής μισθός, ένσημα, δώρα και άδειες. Τίποτα παραπάνω. Τα αναγκαία για να ζούμε και να ελπίζουμε σε ένα όμορφο μέλλον.

Σε όλα τα παιδιά που δουλεύουν με stage και τα προσόντα τους είναι πολλά, τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς και μία συμβουλή: Να μην απογοητεύονται, όσοι έχουν προσόντα ποτέ δε χάνονται. Και επίσης να σκέπτονται ότι κάθε εμπόδιο είναι για καλό. Στους υπόλοιπους που μας κατακρίνουν, τους εύχομαι την καλύτερη επαγγελματική πορεία. Τα παιδιά των stage έχουν παιδέια και στο μίσος και τις κακίες απαντούν με αγάπη και σεβασμό.

Κλείνω με την ευχή για ένα καλύτερο και δικαιότερο εργασιακό μέλλον.

Δεν διαφωνώ, αλλά...
10 Ιουλίου 2009

Δεν διαφωνώ με όσα λένε οι stagers, μήπως όμως με την συμπεριφορά τους προκαλούν; Δεν έχω κάτι με τα παιδιά που επιλέγουν τη σύμβαση. Με ενοχλεί που δεν λένε όλη την αλήθεια. Δεν λένε ότι η πλειοψηφία τους εργάζεται σε δεύτερη δουλειά, ότι έχουν βάλει "χοντρό μέσον", ότι κάνουν πολλή κοπάνα, κ.λπ. Επίσης, με ενοχλεί η στάση τους απέναντι στους μόνιμους, τους οποίους υποτιμούν.

Φιλικά

Μην βγάζετε το άχτι σας στους αγγαριομάχους
9 Ιουλίου 2009

Είμαι και εγώ ένα stage, ασκούμαι στον ΟΑΕΔ και με αυτή την επιστολή θα ήθελα να εκφράσω την αγανάκτηση μου σχετικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζεται το θέμα μας από τους αρμόδιους φορείς αλλά και από κάποιους πολίτες.

Ευχαριστώ θερμά εσάς και την εφημερίδα σας για τις αναφορές που έχετε κάνει στο παρελθόν και ειδικά για τη στήλη που δημιουργήσατε ώστε επιτέλους να ακουστούν οι φωνές μας.

Αν και δικαίως συνιστάτε να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην ανασφάλιστη πενταετία, στις πενιχρές μας αμοιβές (450 έως 550 ευρώ), στην περισσότερη δουλειά - περισσότερη αγγαρεία σε σχέση με τους καλοπληρωμένους μονίμους, στη συντήρηση του καθεστώτος της δουλείας και της ομηρίας με διαδώσεις - ραδιοαρβύλες κάθε είδους ψηφοθηρικού ή τρομοκρατικού χαρακτήρα, ανάλογα με την περίπτωση.

Σε όλους αυτούς τους πολίτες που, από άγνοια θέλω να πιστεύω, μας λιθοβολούν, θα ήθελα με λύπη μου να πω: βρήκατε τους αγγαριομάχους για να βγάλετε το άχτι σας. Είμαστε κι εμείς άνεργοι που ενώ δουλεύουμε αμοιβόμαστε λιγότερο από τους επιδοτούμενους ανέργους και μάλιστα χωρίς επιδόματα αδειών, χωρίς δώρα Χριστουγέννων - Πάσχα, χωρίς καμία αύξηση. Ποιοι θαρρείτε ότι εξυπηρετούν καλύτερα και γρηγορότερα τον πολίτη; Ποιοι έχουν περισσότερη όρεξη και διάθεση για να τον ακούσουν; Aυτά είναι τα stage.

Oι κατήγοροί μας αν ψάχνουν για τα μεγάλα "μέσα" και τους αποδέκτες τους, ας βρουν όλους αυτούς που μονιμοποιήθηκαν δίπλα μας κατά παραγγελία, έχοντας λιγότερη εμπειρία από εμάς και καλύτερη μεταχείριση ασκώντας την Ασφάλεια Τ.Ε.Β.Ε., αμοιβές 1000-1300 ευρώ, σεμινάρια ECDL, σεμινάρια κατάρτισης. Όλοι αυτοί είναι μόνιμοι αυτή τη στιγμή, ενώ εμείς τι είμαστε; Ας μου απαντήσει κάποιος αν έχω άδικο που διαμαρτύρομαι;

Ήλπιζα όλα αυτά τα χρόνια σε μια καλύτερη σύμβαση και γι΄ αυτό παρέμενα. Αυτό δεν ελπίζουν, άλλωστε, όλοι οι εργαζόμενοι; Γι΄αυτό δεν απαιτούν; Γι΄αυτό δεν απεργούν; Ποιός μένει στην όποια σύμβαση έχει υπογράψει εδώ και κάμποσα χρόνια;

Όσον αφορά το ερώτημά σας για το αν είμαστε η "χαρά" του μονίμου υπαλλήλου, φυσικά και είμαστε "χαρά" μεγάλη γιατί του λύνουμε τα εξής προβλήματα:
-Τα βγάζουμε πέρα και μάλιστα γρήγορα με τις ουρές στο γκισέ, για να μη μακραίνουν.
-Ανεβοκατεβαίνουμε τους ορόφους 100 φορές την ημέρα και μοιράζουμε χαρτιά.
-Το κουβάλημα, το ξεκαθάρισμα, η τακτοποίηση δεν είναι δουλειές για μόνιμο! Πώς να πω στο συνάδελφο ότι είναι η σειρά του να κατεβάσει τους φακέλους στο υπόγειο;
-Ποιος θα καταφέρει να περάσει εγγραφές, να γράψει επιστολές, να πάρει τα e-mail από αυτή τη... μυστήρια οθόνη; (πολλοί τακτικοί υπάλληλοι αγνοούν ακόμα και να ανοίξουν τον Η/Υ).

Για το δεύτερο ερώτημα σχετικά με την απόκτηση εμπειρίας: εμπειρία είναι όλα τα παραπάνω με ό,τι αυτό συνεπάγεται για όλους εμάς που βρεθήκαμε μπλεγμένοι σε αυτό το καθεστώς εργασίας, δέσμιοι των διαθέσεων των υπευθύνων. Εμπειρία είναι τη μια στιγμή να είσαι κανονικός υπάλληλος, με όλες τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις, και την αμέσως επόμενη ο χαμάλης, το παιδί της σφαλιάρας.

Είναι, πράγματι, μοναδική η εμπειρία να προσπαθείς να βρεις διέξοδο από αυτόν τον Λαβύρινθο και να σταθείς αξιοπρεπώς στο ύψος σου. Να κάνεις σωστά τη δουλειά σου, να είσαι άψογος απέναντι στον εαυτό σου και στους συμπολίτες σου, να τιμάς την Υπηρεσία σου...

Ευχαριστώ για το χρόνο σας
Με εκτίμηση

Συμβασιούχος stage στον ΟΑΕΔ

Θλίψη και οργή
9 Ιουλίου 2009

Θλίψη. Και πάλι θλίψη. Και οργή που ψάχνει εκτόνωση. Αυτά τα συναισθήματα μου προκαλούν οι επιστολές που μόλις διάβασα. Σας ευχαριστώ για την εμπειρία. Ήθελε πολύ θάρρος αυτό που κάνατε. Να το συνεχίσετε, βαρεθήκαμε τη νερόβραστη δημοσιογραφία...

Κ. Α.

Mας γέμισαν μίσος
9 Ιουλίου 2009

Διάβασα τις γνώμες όλων- stage και μη- και το μόνο που έχω να πω είναι πως για μία ακόμη φορά επιβεβαιώνεται η κατάσταση που επικρατεί ανάμεσα στους νέους που ψάχνουν εργασία: μας έχουν γεμίσει με μίσος για τον άλλο και αρρωστημένο ανταγωνισμό. Ο θάνατός σου η ζωή μου.

Οι κακόμοιροι οι stagers είναι πολλές φορές μορφωμένα παιδιά με μεταπτυχιακά και ξένες γλώσσες και καταντούν να βγάζουν όλη τη βρωμοδουλειά των οργανισμών (δεν έχω τίποτα με τις φωτοτυπίες και τη διανομή εγγράφων, αρκεί να κάνεις και άλλα πράγματα παράλληλα) και μάλιστα έβαλαν και "μέσον" για να το κάνουν αυτό!

Από την άλλη, οι δόλιοι νέοι που μένουν κάθε πρωί σπίτι τους γιατί είναι άνεργοι νιώθουν οργή για τους λοιπούς που εργάζονται, έστω και με αυτούς τους όρους.

Οι νέοι είναι σωματοφύλακες με σύνθημα: όλοι εναντίον όλων! Τί να πω για όλους; Ο καθείς σηκώνει το σταυρό του. Και αυτός που βγάζει άπειρες φωτοτυπίες και πάει για καφέδες για να τους διανείμει στους μόνιμους (που πολλές φορές είναι λιγότερο διαβασμένοι από τους stagers) και αυτός που κάθεται σπίτι τα πρωινά γιατί δε βρίσκει δουλειά, φοράει πυτζάμες και μαθαίνει συνταγές...

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους!

Λίζα

Να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα
8 Ιουλίου 2009

Προσπάθησα στο παρελθόν να ιδρύσω σύλλογο με μέλη όσους δεν συμμετείχαν σε προγράμματα stage. Η αλήθεια είναι ότι συνάντησα πολλά εμπόδια και δεν έγινε τίποτε. Απλά να πω στους συμπολίτες μας πως δεν είναι δυνατόν να ισχύουν αντισυνταγματικές διατάξεις και πως δυστυχώς για κάποιους το Σύνταγμα της Ελλάδος προστατεύει όλους του πολίτες! Ως εκ τούτου, όταν έχεις όλο το Σύνταγμα με το μέρος σου αρκεί να πιέσεις σε ανεξάρτητες αρχές, Συνήγορο του Πολίτη, Ευρωπαϊκά δικαστήρια, κ.λπ. για να βρεις -αργά η γρήγορα- το δίκιο σου.

Είναι θέμα χρόνου η κατάργηση της εμπειρίας των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, ενώ πιο σίγουρη πρέπει να θεωρείται η κατάργηση της προσαύξησης του 50% (55% για τα ΚΕΠ). Κάποιοι θα εκπλαγούν.

Όποιος, λοιπόν, δεν έχει "μπάρμπα στην Κορώνη" ή δε θέλει να παρακαλάει για ψίχουλα, ας έλθει επιτέλους να οργανωθεί για να παλέψει για τα αυτονόητα, απευθυνόμενος στο mail: bfloooo@yahoo.gr για οποιαδήποτε απορία του. Είναι, νομίζω, ώρα να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. Απευθύνομαι τόσο σε αυτούς που δεν έχουν εμπειρία (δηλ. "μέσον") και δε συμμετέχουν ισότιμα στις προκηρύξεις του Δημοσίου, όσο και σε εκείνους που συμμετέχουν σε ανάλογα προγράμματα, μπούχτισαν και θέλουν επιτέλους να συμμετέχουν ισότιμα με όλους του πολίτες και όχι να συναγωνίζονται για το ποιος έχει το μεγαλύτερο "βύσμα"! Ευελπιστούμε σε πλήρη κατάργηση της αντισυνταγματικής εμπειρίας των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ και άμεσα στην κατάργηση της αντισυνταγματικής προσαύξησης για εμπειρία...

Μην περιμένετε να αλλάξει κάτι αν μένετε άπραγοι...

Ευχαριστώ

Α. Χ.

Θα εκραγεί
8 Ιουλίου 2009

Είναι φανερό ότι μέσα σε αυτό το θολό τοπίο αβεβαιότητας, ανεργίας, εξαθλίωσης και εκμετάλλευσης στο οποίο ζούμε όλοι, εργαζόμενοι, «εκπαιδευόμενοι» και άνεργοι, οποιοσδήποτε βρίσκετε έστω και κατ’ ελάχιστο σε χειρότερη θέση από κάποιον άλλον, μπορεί αυτοδίκαια να τον θεωρεί από "βύσμα" και εχθρό της «δημοκρατίας» έως και άμεσα υπεύθυνο για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ίδιος. Κάτω από αυτό το πρίσμα, καταλαβαίνω απολύτως όλους όσους καταφέρονται με μανία κατά των stagers, μιας και οι ίδιοι ίσως βρίσκονται σε ακόμα χειρότερη κατάσταση, δεδομένου ότι όπως την έχει καταντήσει αυτή τη χώρα η γενιά των πατεράδων μας, η πιο συχνή παρηγορητική φράση που ακούγεται είναι: «υπάρχουν και χειρότερα». Και πράγματι υπάρχουν…

Για εσάς κύριοι και κυρίες που είχατε τα «κότσια» να προοδεύσετε στον ιδιωτικό τομέα, (εγώ πάλι γιατί έχω την εντύπωση ότι ακόμα και για να αλλάζεις τις τιμές στα μακαρόνια στο supermarket χρειάζεται πολιτικό "βύσμα;"), έχω να σας δώσω μόνο τα συγχαρητήριά μου, και να σας πω, ότι προφανώς εδώ δεν είναι ένας τόπος αυτάρεσκης προβολής των κατορθωμάτων σας. Η προβολή των «κατορθωμάτων» σας μου φαίνεται σαν προσπάθεια να πείσετε τον εαυτό σας ότι κάνατε την σωστή επιλογή στην ζωή σας. Πριν κατακρίνετε όλους τους άλλους, απαντήστε με ειλικρίνεια στον εαυτό σας στο ερώτημα: Σε πόσα δευτερόλεπτα παράταγα τούτη την «καταπληκτική» δουλειά που έχω στον ιδιωτικό τομέα, για μια θέση στο Δημόσιο;

Σε όσους καθημερινά μασούν την καραμέλα που γράφει στο περιτύλιγμα «stagers - ήξεραν τι υπέγραφαν», έχω να σας πω ότι όλοι ανεξαιρέτως οι υπάλληλοι ήξεραν τι υπέγραφαν όταν το υπέγραφαν. Συνεπώς, με το ίδιο σκεπτικό, κανένας απολύτως δεν θα έπρεπε ποτέ να απεργεί, να διεκδικεί περισσότερα χρήματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας, μεγαλύτερη σύνταξη κ.λπ. διότι πολύ απλά ήξερε τι υπέγραφε. Για όσους λένε ότι άμα δεν μας αρέσει μπορούμε να φύγουμε, έχω να πω ότι όλοι ανεξαιρέτως μπορούν να φύγουν από τις δουλειές τους, όποτε θέλουν. Και είναι τουλάχιστον άκομψο άλλοι υπάλληλοι, δημόσιοι ή ιδιωτικοί, να προτάσσουν αυτό ως λογικό επιχείρημα.

Ας σκεφτούμε λίγο την προσαύξηση του 50%, η οποία «ερεθίζει» πάρα πολλούς. Η προσαύξηση είναι στην ουσία μεταχρονολογημένη επιταγή χωρίς αντίκρισμα. Αυτό να το καταλάβετε καλά και εσείς που δεν την έχετε, και εμείς που την έχουμε. Πρώτον, για να κάνεις χρήση της προσαύξησης, πρέπει να προκηρυχθούν θέσεις εργασίας. Και ξέρετε πόσο συχνά συμβαίνει αυτό, και όταν συμβαίνει ξέρετε πόσες θέσεις εργασίας ανά ειδικότητα αφορά η προκήρυξη… Συνήθως τόσο λίγες θέσεις, που δεν αξίζει ούτε το εικοσάρικο του παράβολου και τα γραμματόσημα αποστολής των δικαιολογητικών. Επιπλέον, την προσαύξηση, μετά από τόσα χρόνια μαύρης δουλείας, την δικαιούνται τόσες πολλές χιλιάδες Ελλήνων, ώστε στην ουσία δεν υπάρχει καν πια αυτό το «πλεονέκτημα», διότι πλεονέκτημα που το έχουν σχεδόν όλοι, δεν είναι πια πλεονέκτημα.

Και μιας και είπαμε για προκηρύξεις, να αναφερθούμε λίγο και σε μερικούς, συμπαθείς κατά τα άλλα, δημοσιογράφους που γράφουν λίβελους κατά των κομματόσκυλων «stagers». Κύριοι, εσείς πρώτοι από όλους βγάζετε το ψωμάκι σας από την αγωνία και την ανασφάλεια των ανέργων και των κακοπληρωμένων, πουλώντας καθημερινά δεκάδες χιλιάδες φύλλα, με πρωτοσέλιδα ελπίδας, για μυριάδες προσλήψεις, τόσες πολλές εβδομαδιαίως που άμα τις προσθέσεις, θα έπρεπε να έχει από 3 - 4 δουλειές ο καθένας μας, και να δουλεύει επιπλέον εδώ η μισή Ινδία και όλο το Πακιστάν. Αλλά βλέπεις η ανεργία «πουλάει» και είναι η μεγαλύτερη μπίζνα...

Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να είμαστε η χώρα με τους περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους, τους περισσότερους ανέργους, τους περισσότερους αυτοαπασχολούμενους, τους περισσότερους αγρότες, τους περισσότερους αναπήρους και τους περισσότερους συνταξιούχους ταυτόχρονα… Προφανώς αυτοί που βγάζουν τα στατιστικά στοιχεία γνωρίζουν ότι είμαστε σίγουρα η χώρα με τα περισσότερα κοροΐδα, συνεπώς δεν είναι δύσκολο να μας πασάρουν ό,τι μπούρδα σκαρφιστούν, ως αληθινό στατιστικό στοιχείο. Τι θέλω να πω με αυτό; Πολύ απλά, ότι άμα φύγουμε ή θα σταματήσει να λειτουργεί το Δημόσιο σε μεγάλο βαθμό, ή (το πιο πιθανό) απλά θα πρέπει να προσλάβουν άλλους στις θέσεις μας, διότι οι μόνιμοι υπάλληλοι όσο φιλότιμα και εντατικά και αν εργαστούν δεν φτάνουν από αριθμητικής απόψεως. Πράγμα που με οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα, ότι τα αρνητικά δημοσιεύματα σκοπό έχουν να προετοιμάσουν το έδαφος ώστε απλά να έρθουν άλλοι στη θέση μας… Για τη λύση του πραγματικού προβλήματος, που είναι η "μαύρη" εργασία, ουδείς ενδιαφέρεται πραγματικά.

Τα "παιδιά των stage", όπως μας αποκαλούν, έχουν οι ίδιοι παιδιά, δεν είναι και τόσο παιδιά, όπως πολλοί θέλουν να μας παρουσιάζουν θέλοντας υποσυνείδητα να περάσουν την εικόνα ότι πρόκειται για παιδάκια που κάνουν ένα είδος πρακτικής άσκησης και εξασφαλίζουν ένα χαρτζιλίκι για τον καφέ και την βολτούλα τους. Η πλειοψηφία είναι μαμάδες και μπαμπάδες, με πραγματικές οικογενειακές ανάγκες.

Σε όλες τις υπηρεσίες του Δημοσίου όπου υπάρχουν stage, με ολίγη «στρέβλωση» των συμβάσεων που έχουμε υπογράψει, ασκούμε πλήρως τα καθήκοντα του μόνιμου προσωπικού, χρησιμοποιώντας τους κωδικούς εισόδου των μονίμων υπαλλήλων στα πληροφοριακά συστήματα, χωρίς φυσικά να δικαιούμαστε τα αντίστοιχα επιδόματα. Βρισκόμαστε μεταξύ σφύρας και άκμονος, διότι αν αρνηθούμε την χρήση των κωδικών, δυσκολεύουμε τη ζωή συναδέλφων, με τους οποίους εργαζόμαστε μαζί εδώ και χρόνια, και επιπλέον κάνουμε τις συναλλαγές με το κοινό πιό δύσκολες και πιο χρονοβόρες. Από την άλλη πλευρά όμως, δεχόμενοι να χρησιμοποιούμε κωδικούς μονίμων υπαλλήλων, εμφανίζονται οι υπηρεσίες να διεκπεραιώνουν τεράστιους όγκους δουλειάς με ασύλληπτες ταχύτητες για τα αριθμητικά δεδομένα των υπαλλήλων που διαθέτουν, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση ότι το προσωπικό επαρκεί! Οι Διοικήσεις κάνουν δήθεν ότι δεν βλέπουν αυτά τα τραγελαφικά και ισχυρίζονται ότι αφού βγαίνει η δουλειά, προφανώς αρκεί το προσωπικό (και όταν μιλάμε για προσωπικό, δεν εννοούμε βεβαίως τους αυτόχθονες stagers). Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγάλο μυστικό. Στο τεράστιο όγκο δουλειάς που εμφανίζεται να διεκπεραιώνεται ως δια μαγείας από ελάχιστο αριθμό.. υπεράνθρωπων υπαλλήλων. Ο κόσμος το έχει τούμπανο και οι Διοικήσεις των Οργανισμών κρυφό (και τζάμπα) καμάρι...

Φυσικά, δεν μας λείπει ούτε η γνώση ούτε η επιστημονική κατάρτιση, όπως αρκετοί δεν χάνουν ευκαιρία να γράφουν κάθε τόσο. Πολλοί από εμάς έχουμε ένα - δύο πτυχία, ξένες γλώσσες, πιστοποιητικά χρήσης υπολογιστών. Άλλωστε, αυτές ακριβώς τις γνώσεις μας «εκμεταλλεύονται» καθημερινώς οι υπηρεσίες στις οποίες εργαζόμαστε. Εκτός αυτού, δεν θυμάμαι να διώξανε ποτέ κανέναν για ανεπάρκεια στην άσκηση των καθηκόντων του. Δυστυχώς, όμως, είμαστε τόσο "ξεκρέμαστοι" απο εργασιακής άποψης που ο κάθε πικραμένος, κάθε βολεμένος, κάθε εντεταλμένος, μπορεί να βγάζει όλη του τη χολή πάνω μας, επειδή είμαστε η πιο αδύναμη εργαζόμενη κοινωνική ομάδα. Τους πικραμένους μπορώ να τους καταλάβω, για τους υπόλοιπους, να μην εκφραστώ καλύτερα…

Κατέβαλα προσπάθεια σε αυτές τις (απολύτως προσωπικές μου) απόψεις να μην βάλω καμιά κομματική απόχρωση, απλά και μόνο επειδή τα 500 ευρώ όπως και να τα βάψεις 500 ευρώ παραμένουν. Κατέβαλα επίσης προσπάθεια να μην καταφερθώ κατά ατόμων και κοινωνικών ομάδων που είναι στην ίδια άσχημη θέση και συνεπώς δικαιολογούνται να λένε ό,τι θέλουν. Τέλος φυσικά δεν καταφέρομαι κατά των μονίμων υπαλλήλων, οι οποίοι βράζουν και αυτοί στο ίδιο καζάνι από απόψεως εργασίας και απλά αμείβονται καλύτερα για τις υψηλές θερμοκρασίες. Είναι καθαρά θέμα των Διοικήσεων των Οργανισμών, που έχουν βολευτεί στο «τζάμπα πράμα», αλλά κυρίως πολιτικό θέμα, το οποίο κάποια στιγμή θα εκραγεί, γιατί δεν πάει άλλο η κοροϊδία...

K. Σ.

Κραυγαλέα παραβίαση
8 Ιουλίου 2009

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πριμοδοτούνται με 50% αυτοί που έχουν κάνει συμβάσεις στο Δημόσιο όταν έχουν εμπειρία πάνω από δύο χρόνια και δεν πριμοδοτούνται και αυτοί που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, όπου τα πράγματα είναι πολύ άγρια. Απαντήστε μου παρακαλώ. Αυτό δεν παραβιάζει και μάλιστα κραυγαλέα την αρχή της ισότητας;

Ανώνυμος

Αυτοκριτική πριν από την κριτική
8 Ιουλίου 2009

Εργάζομαι με stage και κάποιοι λένε, ανυπόστατα, εκτός του ότι είμαι βολεμένος και προύχοντας, ότι είμαι συνάμα ανίκανος και ανεκπαίδευτος, ισοπεδώνοντας με αυτόν τον τρόπο προσωπικότητες, ακυρώνοντας σπουδές και προσβάλλοντας την αξιοπρέπεια συνανθρώπων μας, παρά τις μαρτυρίες και τις περιγραφές γεγονότων που αποδεικνύουν το αντίθετο.

Θα ήθελα να ρωτήσω όλους αυτούς το εξής: Στην περίπτωση που επιτύχω στον -κατά τα άλλα παρωδία- γραπτό  διαγωνισμό του υπουργείου Οικονομικών, τον οποίο ανέλαβε το ΑΣΕΠ και στον οποίο συμμετείχα, για τις θέσεις Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, κατατάσσομαι αυτόματα στην κατηγορία του ικανού και εξειδικευμένου πλην όμως ταλαίπωρου και βιοπαλαιστή υπαλλήλου; Στην περίπτωση κατά την οποία συνάδελφοι μας παραιτούνται επειδή βρίσκουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, σε θέσεις ανάλογες των προσόντων τους, που πολλές φορές είναι θέσεις κλειδιά σε επιχειρήσεις, τότε μετατρέπονται σε αξιοσέβαστα πρόσωπα κα ικανά στελέχη; Σας πληροφορώ ότι μιλάμε για τα ίδια πρόσωπα. Η κριτική είναι εύκολη. Η αυτοκριτική είναι δύσκολη. Θα πρότεινα λοιπόν σε όλους αυτούς να κάνουν πρώτα αυτοκριτική, εξετάζοντας το δικό τους επίπεδο και μετά να μιλάνε (με αποδείξεις) για το επίπεδο άλλων.

Κυρίως όμως θα ήθελα να ρωτήσω την εφημερίδα σας γιατί επιτρέπετε σε ανθρώπους, οι οποίοι χωρίς αποδείξεις και πίσω από την ασφάλεια της οθόνης του υπολογιστή τους, εξαπολύουν προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και περιγράφουν θέσεις και καταστάσεις, οι οποίες μάλιστα είναι άσχετες με το πρόβλημα που προσπαθούμε από κοινού να προβάλλουμε στην ελληνική κοινωνία.

Για μια ακόμα φορά θα πω σε αυτούς που ρωτούν ότι: όλοι ξέρατε ότι συμμετέχετε σε ένα ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό πρόγραμμα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας ορισμένου χρόνου και μετά τέλος. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος δεν έδωσε τέλος στα προγράμματα αυτά, αλλά χρησιμοποίησε έμπειρα πλέον άτομα, χρηματοδοτώντας από εθνικούς πόρους τα προγράμματα αυτά (φθηνές συμβάσεις ουσιαστικά), δίνοντας συνέχεια με αυτό τον τρόπο, οξύνοντας μάλιστα το πρόβλημα της ομηρίας συμβασιούχων του παρελθόντος και της κάλυψης των οργανικών θέσεων και της εξυπηρέτησης των παγίων και διαρκών αναγκών των υπηρεσιών του δημόσιου τομέα, με παράνομο και καταχρηστικό τρόπο. Αυτή την παρανομία καταγγέλλουμε εμείς, περιγράφοντας την ουσία και τα γεγονότα. Είτε το θέλουμε είτε όχι αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτήν αντιμετωπίζουμε και προσπαθούμε να αλλάξουμε.

Ανασφάλιστος Εργαζόμενος με το πρόγραμμα STAGE
Στο Υπουργείο Πολιτισμού
Ηράκλειο, 8-7-2009

Απάντηση Proslipsis
8 Ιουλίου 2009

Απλά, γιατί αυτό μας επιβάλλει η ελευθεροτυπία και η ανεξάρτητη δημοσιογραφία. H μονόπλευρη παρουσίαση βλάπτει σοβαρά το συμφέρον του πολίτη. Κατά την ταπεινή μας γνώμη, ακόμη και οι πλέον ακραίες φωνές λένε κάτι. Μερικές φορές πολύ σοβαρό. Η ορθότητα ή μη των λεγομένων κάθε επιστολογράφου θα κριθεί από τον αναγνώστη, όχι από εμάς. Όσο για την "ασφάλεια του υπολογιστή", την έχουν όλοι οι επιστολογράφοι. Αυτή η "ασφάλεια" επιτρέπει να βγαίνουν αλήθειες που διαφορετικά θα έμεναν στο σκοτάδι. Φυσικά προτιμάμε οι επιστολές να είναι επώνυμες ώστε ο λόγος να αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα. Αλλά...

H πραγματική διάσταση
8 Ιουλίου 2009

Δεν θα επαναλάβω τα επιχειρήματα των προηγουμένων, ούτε θα πω για το αν μπορώ να πληρώσω το νοίκι μου ή όχι. Θα προσπαθήσω να σας δώσω την πραγματική διάσταση της κατάστασης των stage. Όλοι γνωρίζετε ότι τα προγράμματα αυτά ξεκίνησαν χρόνια πριν και μάλιστα όταν είχαν ξεκινήσει οι εκπαιδευόμενοι των stage είχαν και ένσημα. Η Ε.Ε. δίνει ένα ποσό κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό που εισπράττουν οι εκπαιδευόμενοι, αλλά το ελληνικό δημόσιο παρακρατεί ακόμα και τις εισφορές των ενσήμων μας.

Ας πούμε, όμως, ότι ξέραμε ότι δεν θα μας κολλούσαν ένσημα. Η πρώτη σύμβαση ήταν 18μηνη και αναφέρονταν ως εκπαιδευτικό βοήθημα και εργασιακή εμπειρία. Ως εδώ καλώς. Κανένας stager δεν μπήκε στις υπηρεσίες του Δημοσίου με την εντύπωση ότι θα μονιμοποιηθεί. Οι φρούδες ελπίδες ξεκίνησαν μετά από την πρώτη ανανέωση, αργότερα ακολούθησε και δεύτερη. Διαρροές από άγνωστες ή γνωστές πηγές διαβεβαίωναν για τον επικείμενο διορισμό, αυτός όμως δεν ήρθε ποτέ.

Βλέπω να αναφέρονται πολύ συχνά στο απαράδεκτο γεγονός της μοριοδότησης. Είναι δυνατόν να δουλεύουμε τόσα χρόνια στο Δημόσιο και να μην έχουμε δικαίωμα να επικαλεστούμε την προϋπηρεσία μας; Γιατί, πέρα από τον εξευτελισμό και την εκμετάλλευση, να έχουμε και ένα μέρος της κοινωνίας που επικροτεί τέτοιες πρακτικές υποβάθμισης των εργασιακών δικαιωμάτων και εξευτελισμού της αξιοπρέπειας μας;

Είναι αυτή η κοινωνία των βολεμένων υπαλλήλων των 50 και άνω οι οποίοι παράγουν ελάχιστα αναλογικά με τις αμοιβές τους και έχουν και διαρκώς παράπονα για εκμετάλλευση και πίεση εκ μέρους της εργοδοσίας (δηλ. είναι η κατάσταση είναι για γέλια). Είναι αυτοί που ζουν εις βάρος της ελληνικής νεολαίας η οποία και  περισσότερα προσόντα διαθέτει και περισσότερη διάθεση για εργασία έχει.

Κατά την άποψη μου οι υπηρεσίες χρειάζονται προσωπικό κι αυτό πρέπει να επιλεγεί μέσω προκήρυξης ΑΣΕΠ (μοριοδότηση).

Όσο για τον χαρακτηρισμό "γαλάζια παιδιά" που μας προσάπτουν μερικοί, έχω να πω ότι έχουν είναι λιγότερο "γαλάζια" και με περισσότερα επαγγελματικά προσόντα από πολλούς από αυτούς που μας χαρακτηρίζουν έτσι.

Βασίλης

Θα συνεχιστεί
8 Ιουλίου 2009

Δεν νομίζω ότι οι stagers υπογράφουν συμβάσεις υπό πίεση (αν το κάνουν είναι ακυρώσιμες). Το αντίθετο.

Ως προς την σύνδεση του εργασιακού ρόλου τους με το γνωστικό αντικείμενο σπουδών, είναι πρόβλημα που απασχολεί όχι μόνο τους stagers αλλά και την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. 

Όσο για την... χαρά των μονίμων, αυτή η "χαρά" εξαρτάται από το ήθος και τις αρχές των εκάστοτε συναδέλφων. Εγώ, για παράδειγμα, είχα προϊσταμένη η οποία έλεγε: "όσο είμαι εγώ εδώ, τα παιδιά δεν θα αναλάβουν έργο υπεύθυνο γιατί σήμερα είναι και αύριο δεν θα είναι, εξάλλου και οι αποδοχές τους δεν τους επιτρέπουν να προσφέρουν πραγματικά στην υπηρεσία μας".

Τέλος, για ένα πράγμα είμαι σίγουρος: Αν θέλουμε να μπει ένα τέλος στην όλη ιστορία, αυτό θα ξεκινήσει από τους υποψήφιους stagers και μόνο. Δηλαδή ποτέ!

Ανδρέας

Χαμαλίκι
8 Ιουλίου 2009

Καλημέρα. Είμαι με stage 18 μήνες. Πτυχιούχος ΠΕ με μεταπτυχιακό. Ενώ κανονικά έχω συγκεκριμένη δουλειά γραφείου, είμαι στην κυριολεξία εργάτης. Κάνω όλες τις αγγαρείες και τα χαμαλίκια. Η δουλειά μου έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Γι' αυτό οι... συνάδελφοι που βγάζουν φωτοτυπίες να μην παραπονιούνται. Υπάρχουν και πολύ χειρότερα. Τουλάχιστον να αναγνώριζε κάποιος όλα αυτά που κάνω.... Τα μόνα που εισπράττω είναι ειρωνεία και κοροϊδία. Μόνο τα "βίσματα" (τα προσόντα δεn παίζουν κανένα ρόλο) τη βγάζουν ζάχαρη. Αυτή η αθλιότητα των stage πρέπει να τελειώσει το συντομότερο δυνατόν... 

Δεν ξέρατε;
7 Ιουλίου 2009

Διαβάζω συνεχώς για τα παράπονα που έχετε όλοι εσείς οι stagers. Καλά, δεν γνωρίζατε εκ των προτέρων τι σας περίμενε υπογράφοντας τη σύμβαση; ... Θεωρώ ότι θα έπρεπε να είσαστε υπέρ ευχαριστημένοι που σας δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσετε σημαντική προϋπηρεσία και να βρίσκεστε ένα βήμα πριν από το διορισμό σε μόνιμη θέση. Υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι με περισσότερα προσόντα από τα δικά σας (αναρωτηθείτε), οι οποίοι δεν θα καταφέρουν ποτέ να αποκτήσουν προϋπηρεσία στο Δημόσιο. Ρε παιδιά, είστε χιλιάδες stagers. Όλοι δημόσιοι υπάλληλοι θέλετε να γίνετε επειδή είχατε "μπάρμπα". Αυτό είναι προσόν διορισμού; Ας σοβαρευτούμε επιτέλους.

Πέντε χρόνια... ξεφτίλα
7 Ιουλίου 2009

Τα stage του ΟΑΕΔ κάνουν απεργία χθες και σήμερα και καμιά υπηρεσία δεν λειτουργεί. Ούτε καν τηλέφωνα δεν σηκώνουν οι μόνιμοι γιατί δεν καταδέχονται και δεν έμαθαν ποτέ να ενημερώνουν τον κόσμο. Εμάς των stage μας βάζουν στην πρώτη γραμμή να αντιμετωπίζουμε τον κάθε εξοργισμένο άνεργο και όταν ζητάμε βοήθεια -σε περίπτωση επίθεσης, γιατί αντιμετωπίζουμε και τέτοια- δεν μας δίνουν σημασία. Μάλιστα δεν μας προσφωνούν καν με τα ονόματά μας, αλλά σε ουδέτερο: τα stage. Λες και εμείς δεν έχουμε προσωπικότητα. Όταν καμιά φορά απουσιάσουμε από την εργασία μας όχι μόνο δεν πληρωνόμαστε, αλλά όταν γυρίζουμε βρίσκουμε τη δουλειά να μας περιμένει και αναγκαζόμαστε να κάνουμε υπερωρίες, τις οποίες επίσης δεν πληρωνόμαστε. Πολλές φορές καθόμαστε στη δουλειά πιο αργά από τους μόνιμους, οι οποίοι μονίμως μιλάνε στα τηλέφωνα είτε για ποδόσφαιρο είτε για μαγειρική. Πέρυσι μονιμοποιήθηκαν 890 άτομα από την... πίσω πόρτα, χωρίς να διαθέτουν την προϋπηρεσία μας και τα προσόντα μας. Οι μισθοί τους φτάνουν στα 1.800 ευρώ με τις εικονικές υπερωρίες και με τους ελέγχους. Την προεργασία όμως την κάνουμε εμείς οι stagers και αντί για "ευχαριστώ" εισπράττουμε χλευασμό επειδή τους έχουμε έτοιμη τη δουλειά. Καμιά συμπαράσταση ούτε από τους προϊσταμένους. Κι αυτοί κορόϊδα ψάχνουν. Χαίρομαι που έστω για δύο μέρες ο ΟΑΕΔ δεν λειτουργεί. Όλοι εκεί θα είναι σε αφασία. Ντροπή μας. Λένε πώς είμαστε βοηθητικό προσωπικό τη στιγμή που, παρουσία προϊσταμένων, κάνουμε δουλειά με τους δικούς τους κωδικούς κι εκείνοι κόβουν βόλτες στα γραφεία. Τουλάχιστον να μας έδιωχναν να τελειώσει εδώ αυτή η ομηρία. Πάει κοντά πέντε χρόνια αυτή η ξεφτίλα...

Υπάρχει και η μερική απασχόληση
7 Ιουλίου 2009

Γεια σας.
Θα ήθελα να ρωτήσω αν μπορείτε να ανοίξετε ένα παράθυρο διαλόγου και για την μερική απασχόληση σε δήμους, για να μπορούμε να συζητάμε για θέματα που μας ενδιαφέρουν. Στο δήμο που εργάζομαι οι περισσότεροι είναι με μερική απασχόληση και όχι με stage.

Πρόστιμο στο... στρουμφάκι
7 Ιουλίου 2009

Δεν φτάνει που συμμάζεψα δύο αρχεία Μητρώου Ασφαλισμένων σε ΙΚΑ και τμήμα ολόκληρο, όπου είχε άγνοια ο μόνιμος υπάλληλος, έρχεται ο αρμόδιος των οικοδομικών της υπηρεσίας μου και μου ρίχνει πρόστιμο 4.000 ευρώ για το σπίτι μου, το οποίο ακόμη το φτιάχνω και πληρώνω δάνειο στην Εθνική Τράπεζα, με δόση ίση με το μισθό μου. Συναδελφική αλληλεγγύη, βλέπετε! Όχι μόνο είμαστε τα στρουμφάκια, όπως μας αποκαλούν, αλλά και μας μισούν θανάσιμα. Υπομονή παιδιά!

Καμιά εξειδίκευση
7 Ιουλίου 2009

Γειά σας. Είμαι ένας stager. Δουλεύω σε υπηρεσία εδώ και 22 μήνες. Δηλώνω κατηγορηματικά ότι το αντικείμενο της εργασίας μας είναι πολύ συγκεκριμένο και η εμπειρία που αποκτώ μπορεί να μου χρησιμεύσει μόνο στο δημόσιο τομέα, όχι στον ιδιωτικό. Δηλαδή, η δουλειά μας δεν μας προσφέρει καμιά εξειδίκευση. Ύστερα από 22 μήνες έχουμε γίνει κομμάτι της υπηρεσίας που εργαζόμαστε.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν δουλεύουμε. Εγώ ξέρω ότι εργαζόμαστε σκληρά και μάλιστα κάνουμε και υπερωρίες χωρίς κανένα οικονομικό όφελος; Ουσιαστικά εμείς "κρατάμε" τις υπηρεσίες. Κάνουμε όλες τις δουλειές Η/Υ, γιατί οι παλιοί και οι μόνιμοι υπάλληλοι δεν γνωρίζουν τη χρήση του... Στα νοσοκομεία οι stagers κάνουν νυχτερινά, κάτι που απαγορεύεται από την σύμβασή τους.

Ένα θαύμα
7 Ιουλίου 2009

Γιατί; Γιατί αντί για ένα καλύτερο μέλλον μας καταδικάζουν; Είμαι σε τρίτο stage σε δημόσιο φορέα και για το μόνο που προσεύχομαι πλέον καθημερινά είναι να γίνει κάποια στιγμή ένα θαύμα και όλοι εμείς οι ταλαίπωροι να έχουμε ένα αίσιο τέλος με την μονιμοποίηση. Νόμιζα ότι υπήρχε σεβασμός απέναντι στους νέους, αλλά το μόνο που εισπράττω -και δεν είμαι η μόνη- είναι η εκμετάλλευση. Όχι μόνο από την πολιτεία, αλλά και από τους υποτιθέμενους συναδέλφους μου, οι οποίοι συνάδελφοι είναι απόφοιτοι δημοτικού και κατέλαβαν κι αυτοί τις θέσεις με τη βοήθεια του κόμματος...

Παρατήστε τη ρέκλα
7 Ιουλίου 2009

Εργαζόμουν κι εγώ με stage σε υπηρεσία του ΙΚΑ επί 3 χρόνια και διαβεβαιώνω ότι ό,τι γράφεται εδώ μέσα γύρω από τα προγράμματα αυτά είναι απολύτως αληθινό. Οι stages έχουν απόλυτο δίκιο για τις εργασιακές και μισθολογικές συνθήκες, κ.λπ. Λόγω των συνθηκών αυτών αποφάσισα να ξεμπερδεύω με την κοροϊδία της μονιμοποίησης και να βρω μια αξιοπρεπή δουλειά. Εδώ κι ένα μήνα εργάζομαι κανονικά στον ιδιωτικό τομέα και -επιτέλους- αισθάνομαι ασφαλής και ότι προσφέρω και ανταμείβομαι. 

Συνιστώ στους stagers να επιδιώξουν κάποια δουλειά στον ιδιωτικό τομέα και να αφήσουν τη ρέκλα του δημόσιου και τις υποσχέσεις των βουλευτών τους. Και να προσέξουν τώρα που έρχονται εκλογές γιατί θα ξαναρχίσει η παπαρολογία των ανανεώσεων... Φύγετε, αλλιώς θα μείνετε εκεί μια ζωή...

Υ.Γ.: Και μην παραπονιόσαστε... Ξέραμε τι υπογράφαμε και τι μας περίμενε...

Σώθηκα

Ο βουλευτής
7 Ιουλίου 2009

Αληθινό περιστατικό. Μου τηλεφώνησαν από βουλευτικό γραφείο και μου πρότειναν 18μηνο πρόγραμμα stage, το οποίο μάλιστα θα βγει σε κάνα μήνα (να το περιμένετε τον Αύγουστο). Ο βουλευτής θα κατέβει Αθήνα και θα πρέπει να 'χει τα ονόματα από τώρα για να τα δώσει επάνω (ζήτω η δημοκρατία!). Αρνήθηκα σεμνά, αν και είχα πολλά να της ψάλλω της γραμματέως, που έπεσε από τα σύννεφα και αιφνιδιάστηκε σε τέτοιο βαθμό που με ξαναπήρε τηλέφωνο, επειδή νόμιζε ότι δεν κατάλαβα καλά τι με πρότεινε!

Είμαι πτυχιούχος ΑΕΙ με μεταπτυχιακό και έχω "φάει" άπειρα λεφτά σε παράβολα μέχρι να καταλάβω τι σημαίνει εμπειρία. Έχω μείνει άνεργος για έξι μήνες, δίχως ευρώ ούτε για καφέ, και αναγκάστηκα να χτυπήσω την πόρτα του συγκεκριμένου βουλευτή πριν από έξι μήνες. Σήμερα δουλεύω σε εποχική δουλειά (καμία σχέση με το πτυχίο μου) και ο μισθός μου είναι πενιχρός, μιας και στον ιδιωτικό τομέα οι νόμοι δεν τηρούνται.

Προσωπικά δε μπορώ αυτούς που βρίζω έξι μήνες τώρα να είμαι αναγκασμένος να τους λέω και ευχαριστώ για το θέλημα που μου κάνανε, όταν στην ουσία είναι αυτοί οι ίδιοι που ευθύνονται για την ταλαιπωρία που υφίσταμαι επαγγελματικά εδώ και τόσο καιρό. Η ειρωνεία είναι ότι είχα και την εμπειρία του στρατού και με το 18μηνο ξεπερνούσα τους 24 μήνες και σχεδόν είχα εξασφαλισμένο διορισμό...

Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι οι αντισυνταγματικές διατάξεις σύννομα θα πάψουν να ισχύουν και πως τουλάχιστον η προσαύξηση του 50% κάποτε θα καταργηθεί, αν όχι όλη η εμπειρία, άρα δεν το ρισκάρω να χάσω δύο χρόνια από τον αγώνα, να βρω δουλειά στον ιδιωτικό τομέα και να φτάσω να είμαι στα 30 χωρίς καμία επαγγελματική προοπτική! Βέβαια από την άλλη, αν αυτές οι αντισυνταγματικές διατάξεις εξακολουθήσουν να ισχύουν και μετά απο δύο χρόνια, μάλλον θα το μετανιώσω οικτρά, μιας και μόλις αρνήθηκα εξασφάλιση στο Δημόσιο. Σε κάθε περίπτωση είναι επιλογή του καθενός. Τουλάχιστον τώρα έχω τη συνείδηση μου ήσυχη...

Ευχαριστώ πολύ

Γ. Ε.

Κρίμα!
6 Iουλίου 2009

Στον τοπικό ΟΑΕΔ που απευθύνθηκα για ένταξη σε stage με ρώτησαν αν έχω γνωστό στην Αθήνα προκειμένου να του δώσω τη βεβαίωση για το σχέδιο δράσης. Κρίμα που δεν έχω...

Δεύτερη δουλειά
6 Iουλίου 2009

Είμαι πέντε χρόνια σε stage και έχω την εξής απορία: αφού δεν με ασφαλίζουν γιατί να μην μπορώ να κάνω νόμιμα και μια δεύτερη δουλειά; Γιατί να δουλεύω κανονικά σαν μόνιμος υπάλληλος και να μην έχω ούτε μια μικρή αύξηση τόσα χρόνια; Πόσο ακόμα;

Κοροϊδία
6 Iουλίου 2009

Γειά σας. Θέλω και εγώ να εκφράσω με τη σειρά μου τα παράπονά μου για τα stage. Βγήκα στην ανεργία πρώτη φορά έπειτα από πάρα πολλά χρόνια εργασίας και αποφάσισα να κάνω την λεγόμενη εξατομικευμένη παρέμβαση του ΟΑΕΔ. Με επέλεξαν και κατέθεσα την κάρτα ανεργίας μου σε μια υπηρεσία που θα εντάσσονταν σε stage, όπως μου ζητήθηκε. Από τον Απρίλιο του 2009 μέχρι και σήμερα 6 Ιουλίου 2009 απευθύνομαι συχνά τόσο στον τοπικό ΟΑΕΔ όσο και στην υπηρεσία. Ο μεν ΟΑΕΔ μου λέει ότι η υπηρεσία είναι αυτή που πρέπει να με ειδοποιήσει και η μεν υπηρεσία ότι μπερδεύουν τα πράγματα από την διοίκηση ΟΑΕΔ και ότι ίσως τελικά δεν θα υπάρξει πρόγραμμα και διάφορα τέτοια... Τελικά, ποιος κοροιδεύει ποιον;

Βοήθεια!
6 Iουλίου 2009

Σήμερα οι εργαζόμενοι του ΟΑΕΔ με τα stage απεργούν πανελλαδικά και το σύστημα έχει βουλιάξει. Οι μόνιμοι υπάλληλοι δεν έχουν ιδέα τι πρέπει να κάνουν... Το κράτος έχει γλιτώσει μισθούς, δώρα, ένσημα, εικονικές υπερωρίες (που πληρώνονται οι μόνιμοι), ελέγχους σε επιχειρήσεις....

Τουλάχιστον να μας έδειχναν την πόρτα της εξόδου...

Βοηθήστε μας!

Ελεύθεροι πολιορκημένοι.

Φωτοτυπίες
6 Iουλίου 2009

Όχι μόνο δουλεύουμε περισσότερο από τους μόνιμους και κάνουμε και τα θελήματά τους, αλλά μας λένε κιόλας ότι είμαστε εκεί μόνο για να βγάζουμε φωτοτυπίες...

Κάτω η δικτατορία!
6 Iουλίου 2009

Ούτε επί εποχής δικτατορίας Παττακού, συνταγματαρχών κ.λπ. δεν υπήρξε τέτοιο "βόλεμα" εκλεκτών και εξοστρακισμός όλων των υπολοίπων στη σύγχρονη Μακρόνησο. Αρκεί να υπογράψεις "χαρτί μετανοίας" προσκυνώντας το... βολευτή σου για να σε επαναφέρουν από τη "Γιάρο" και τη "Ανάφη" στο χωριό σου. Μόνο πού και τότε μην ελπίζεις σε μονιμοποίηση! Μόνο οι καταδότες και τα απανταχού μεγάλα κομματόσκυλα βολεύονται!

Κάτω η δικτατορία! Ζήτω η δημοκρατία!
 
Αναρχικός - αντιεξουσιαστής

Καμιά εξειδίκευση

Αξιότιμοι αναγνώστες της Proslipsis, το θέμα των stage αποτελεί μείζον πρόβλημα για εκατοντάδες χιλιάδες νέα παιδιά και τις οικογένειές τους.

Για όσους δεν γνωρίζουν ακριβώς τι σημαίνει stage, τους ενημερώνω: Ανασφάλιστη εργασία, "μισθοί" 480 ευρώ για αποφοίτους Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και 580 για αποφοίτους ΑΕΙ, κανένα επίδομα αδείας ή δώρο Χριστουγέννων, δικαίωμα αδείας μόνο άνευ αποδοχών, κανένα δικαίωμα υπογραφής σε έγγραφα.

Το μόνο που προσφέρουν τα προγράμματα αυτά είναι η ψευδαίσθηση ότι για 18 ή 30 ή ακόμα και για 42 μήνες είσαι δημόσιος υπάλληλος και περιμένεις την μονιμοποίηση σου. Ψεύτικες ελπίδες, αγαπητοί μου, που καλλιεργούνται συστηματικά για την υφαρπαγή ψήφων και για να μειώνεται πλασματικά η ανεργία, αφού δεν θεωρείσαι άνεργος...

Τα stage δεν παρέχουν καμιά απολύτως εξειδίκευση. Ανεξαρτήτως τίτλου σπουδών και ειδικότητας, το πραγματικό αντικείμενό σου είναι να βγάζεις όλη τη βοηθητική - βρόμικη δουλειά: φωτοτυπίες, σύνταξη αιτήσεων, έκδοση παραστατικών... Και στο τέλος να σου υπογράφει φαρδιά - πλατιά ένας μόνιμος.

Αυτή είναι η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα και προκαλώ οποιονδήποτε να με διαψεύσει. Είμαι και εγώ ένας stager 42 μηνών σε φορέα του ΙΚΑ! Παρότι δουλεύω για το ΙΚΑ είμαι ανασφάλιστος όλα αυτά τα χρόνια. Είμαι και εγώ θύμα του παραλόγου που επικρατεί στην χώρα μας. Σε αυτή τη χώρα που κάποτε ανθούσε ο πολιτισμός, τώρα η απόλυτη απάτη...

Πόσο ντρέπομαι, να ξέρατε...

Ευχαριστώ πάρα πολύ πού μου δώσατε βήμα.

Ένοιωσα ντροπή
6 Ιουλίου 2009

Προσπάθησα κι εγώ να βάλω κάποτε την ανιψιά μου σε ένα stage για 12 μήνες αλλά δεν θέλησε μπει γιατί, όπως μου είπε, δεν ανέχεται την κοροϊδία. Δεν μου υποσχέθηκαν ανανεώσεις και τέτοια... Μετάνιωσα, ή μάλλον ένοιωσα ντροπή που έκανα ενέργειες για να τη βοηθήσω. Αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας δεν συμβαίνουν σε καμιά πολιτισμένη χώρα. Την μεγαλύτερη ευθύνη την φέρουμε εμείς οι 50άρηδες και άνω...

Γιάννα από Αττική

Να οργανωθούμε
5 Ιουλίου 2009

Ψύχραιμα θα ήθελα να πω ότι και οι stagers και εμείς που μένουμε απέξω ουσιαστικά είμαστε θύματα μιας άθλιας πολιτικής που ενορχηστρώνεται από τον Πάκη (Σημείωση P.: Εννοεί τον υπουργό Εσωτερικών κ. Προκόπη Παυλόπουλο) και σιγοντάρεται από όλα τα κόμματα, όλες τις συνδικαλιστικές παρατάξεις (αν και έχουν έννομο συμφέρον δεν επεμβαίνουν) και ολόκληρο τον Τύπο. Να μακαρίζουμε την Proslipsis που μας έδωσε την ευκαιρία να πούμε, για πρώτη φορά, τα πράγματα με το όνομά τους.

Επειδή όμως ο κατήφορος συνεχίζεται και στα stage και στις συμβάσεις έργου θα προστεθούν σύντομα τα προγράμματα των δήμων για 20.000 αδιαφανείς προσλήψεις μέσω του ΟΑΕΔ, προτείνω όλοι μαζί, stagers και μη, να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε πρώτα από όλα για την χαμένη τιμή της αξιοπρέπειάς μας.  

Σ. Σ.

Δεν θέλω μονιμότητα
5 Ιουλίου 2009

Θα μπορούσα κι εγώ, ένας stager, ως άλλη Μάρθα Βούρτση να κλαίγομαι και να περιφέρω την θλίψη μου από site σε blog, καταγγέλλοντας ότι δεν μπορώ να ασφαλίσω το παιδί μου, ότι είμαι αδικημένος από το θεό κι άλλα τέτοια.

Θα μπορούσα κι εγώ να αναφέρω τις προσαυξήσεις που δίνονται σε μουσουλμάνους, τις "πράσινες" προσλήψεις στα ΚΕΠ και τις μετέπειτα μονιμοποιήσεις από τον Πάκη (Σημείωση P.: Εννοεί τον υπουργό Εσωτερικών κ. Προκόπη Παυλόπουλο) και μάλιστα χωρίς πιστοποιητικό πληροφορικής, τις 33.000 μονιμοποιήσεις του 2004 πάλι από τον Πάκη, την πρόσφατη μονιμοποίηση εργασιακών συμβούλων στον ΟΑΕΔ και πάει λέγοντας...

Εγώ, όμως, απλά ζητώ να μου δώσουν πλήρη ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα, πληρώνοντας κι ο ίδιος για τα ένσημα, κι ας μην γίνω ποτέ μόνιμος. Με αυτόν τον τρόπο θα έμπαιναν χρήματα και στα ταμεία του ΙΚΑ...

Και απαντώ σε όσους ισχυρίζονται ότι πέφτει η παραγωγικότητα του Δημοσίου λόγω stagers, ότι οι τελευταίοι διεκπεραιώνουν άμεσα τις υποθέσεις, εκεί που οι μόνιμοι σου λένε "πέρνα μετά από επτά ημέρες".

Ζ. Τ.

Κάνουμε και θελήματα
5 Ιουλίου 2009

Όχι μόνο είμαστε η "χαρά" του μόνιμου υπαλλήλου αλλά και οι... κουβαλητές του. Στο επαγγελματικό μας αδιέξοδο ανεχόμαστε για 400 ψωροευρώ που μας δίνει η πολιτεία να εργαζόμαστε περισσότερο από το μόνιμο προσωπικό και να κάνουμε και τα θελήματά τους...

Άννα

Οι μονιμοποιήσεις του 1999
5 Ιουλίου 2009

Για την Ιστορία να πω σε όλους αυτούς που σήμερα κάνουν κριτική για τα ρουσφετολογικά stage και χωρίς ντροπή κάνουν επίθεση σε εργαζόμενους των 500 ευρώ, ότι ήταν το "σοσιαλιστικό" ΠΑΣΟΚ το 1999 που, γράφοντας στα παλιά του παπούτσια το ΑΣΕΠ, έκανε μόνιμους 2.500 εργαζόμενους με πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης στους ΟΤΑ (ΦΕΚ 180/Τεύχος Α' 9/9/1999, άρθρο 30 Ν. 2738/99)... Πού ήταν τότε όλοι αυτοί οι υπέρμαχοι της "αξιοκρατίας";

Ευχαριστώ.

Απόστολος Κ.

Σύντομο ιστορικό
2 Ιουλίου 2009

Αν και θεωρώ ότι τα ερωτήματα που θέτει η εφημερίδα σας είναι περισσότερο ρητορικά, τουλάχιστον μας δίνεται η δυνατότητα να εκφράσουμε τις απόψεις μας και να πληροφορήσουμε τους αναγνώστες σας για τις «όχι και τόσο γνωστές πτυχές» -όπως εσείς λέτε- των προγραμμάτων stage.

Με δεδομένο ότι το θέμα του τρόπου της συμμετοχής των ανέργων σε προγράμματα stage έχει διευκρινιστεί μέσω προηγούμενων επιστολών μου, θα ήθελα να εξηγήσω τι είναι αυτά τα προγράμματα και ποιους σκοπούς εξυπηρετούν.

Από το 1997, οπότε και ξεκίνησαν να υφίστανται τα προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας - stage στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, χιλιάδες άνεργοι συμπολίτες μας είτε συμμετείχαν και ολοκλήρωσαν είτε συμμετέχουν ακόμα στα εν λόγω προγράμματα. Τα stage (που υλοποιούνται στον δημόσιο τομέα) είναι προγράμματα που συγχρηματοδοτούνται από την Ε.Ε. κατά 75% και από το ελληνικό κράτος κατά 25%. Σκοπός τους είναι η απόκτηση εργασιακής εμπειρίας και η προσαρμογή των επαγγελματικών προσόντων στην εξέλιξη και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας στον τομέα ειδίκευσής τους, ανέργων πτυχιούχων ΑΕΙ - ΤΕΙ, διπλωματούχων ΙΕΚ και αποφοίτων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Η διάρκεια των προγραμμάτων είναι είτε 12μηνη είτε 18μηνη και οι ασκούμενοι αποζημιώνονται (τα τελευταία 4 χρόνια τουλάχιστον) με 25 και 30 ευρώ μικτά ανά ημέρα (και μέχρι 22 ημέρες το μήνα) για τις κατηγορίες ΠΕ και ΔΕ αντίστοιχα ενώ γίνεται κράτηση επί του προαναφερθέντος ποσού αποζημίωσης ποσοστού 6,45% (ιατροφαρμακευτική κάλυψη) και 1% (κατά του επαγγελματικού κινδύνου).

Από το 1997 μέχρι και το 2004 τα προγράμματα stage ανταποκρίνονταν στους αρχικούς σκοπούς ύπαρξης και υλοποίησης τους, μιας και όσοι ολοκλήρωναν το πρόγραμμα έπαιρναν την βεβαίωση συμμετοχής τους την οποία μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για κάθε νόμιμη χρήση. Βεβαίως πρέπει να αναφερθεί ότι το 1999 με το άρθρο 30 παρ. 1 & 2 του Νόμου 2738/99 (ΦΕΚ180/Α/9-9-1999) μονιμοποιήθηκαν όσοι ολοκλήρωσαν το «πρόγραμμα κατάρτισης και απόκτησης επαγγελματικής εμπειρίας ανέργων επιστημόνων σε θέματα τοπικής αυτοδιοίκησης».

Όπως όλοι γνωρίζουμε, μέχρι και το 2004, οπότε και ψηφίστηκε το Π.Δ. 164/2004, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ κρατούσαν σε ομηρία επί σειρά ετών, συμβασιούχους εργαζομένους στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ανανεώνοντας τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή επιλέγοντας τους ίδιους συμβασιούχους ξανά και ξανά στις ίδιες θέσεις στους ίδιους φορείς, ενώ στην ουσία οι άνθρωποι αυτοί κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Παρά την ομηρία στην οποία βρίσκονταν και την ανισότητα εργασιακών συνθηκών σε σχέση με τους τότε μονίμους και αορίστου χρόνου υπαλλήλους, εργάζονταν με ένσημα και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη κι ως εκ τούτου είχαν συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Το ζητούμενο σε αυτό το πρόβλημα ήταν να κατηγορούμε τους συμβασιούχους εργαζομένους ή να βρεθεί μια λύση η οποία θα έβαζε τέλος σε αυτή την άθλια κατάσταση;

Το 2004 ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας η ΝΔ και όλοι περίμεναν να τηρήσουν την προεκλογική δέσμευση για την μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Λίγους μήνες αργότερα ψηφίζεται από τη Βουλή το  ΠΔ 164/2004 (Παυλόπουλου) με το οποίο η ΝΔ επιχείρησε να λύσει το πρόβλημα της ομηρίας και της εκμετάλλευσης των συμβασιούχων που κληρονόμησε από το προηγούμενο καθεστώς, αλλά και να δημιουργήσει ένα θεσμικό πλαίσιο με το οποίο επιδιώκεται αφενός μεν η βελτίωση της ποιότητας της εργασίας ορισμένου χρόνου, με την εφαρμογή της αρχής της μη διάκρισης σε σχέση με την εργασία αορίστου χρόνου και αφετέρου η θεσμοθέτηση ενός πλαισίου για να αποτραπεί τυχόν κατάχρηση που προκαλείται από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, ορίζοντας σαφέστατα ότι συμβάσεις που καταρτίζονται διαδοχικώς και εκτελούνται μεταξύ του ίδιου εργοδότη και του ίδιου εργαζόμενου με την ίδια ή παρεμφερή ειδικότητα και με τους ίδιους ή παρεμφερείς όρους εργασίας, απαγορεύεται να υπερβαίνουν τους 24 μήνες σε συνολικό χρόνο διάρκειας της απασχόλησης. Τους όρους και τις προϋποθέσεις ένταξης στο ΠΔ είναι γνωστό ότι δεν πληρούσαν όλοι οι συμβασιούχοι με αποτέλεσμα μικρό μέρος του συνόλου αυτών να τακτοποιηθεί αφήνοντας στον «αέρα» την πλειοψηφία αυτών και μεγάλο μέρος των θέσεων που υπήρχε ανάγκη να καλυφθούν, κενές. Ένα αριθμός των θέσεων αυτών καλύφθηκε με προκηρύξεις που επιδοτούσαν την προϋπηρεσία άνω των 24 μηνών με ένα σημαντικό ποσοστό επιπλέον μορίων. Έτσι, ένα ακόμα μέρος των συμβασιούχων που έμειναν εκτός ΠΔ "τακτοποιήθηκε".

Παρά την τακτοποίηση των, με το ΠΔ υπαλλήλων, οι κενές οργανικές θέσεις σε φορείς, οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και υπηρεσίες παρέμειναν πολλές και επισημαίνονταν από τις εκάστοτε υπηρεσίες με έγγραφα.

Επανερχόμαστε τώρα στα προγράμματα stage, τα οποία συνέχισαν να υφίστανται και μετά το 2004 και μάλιστα σε μεγαλύτερο αριθμό. Σε πολλές περιπτώσεις «ασκούμενοι» οι οποίοι έτυχε να βρίσκονται προ του 2004 σε κάποιο πρόγραμμα, συνέχισαν να συμμετέχουν, ενώ και πολλοί πρώην συμβασιούχοι, μη ενταχθέντες στο ΠΔ -λόγω και του περιορισμού των 24 μηνών που έθετε, αλλά και της μετέπειτα απόλυσης και ανεργίας που επήλθε μοιραία εξ’ αιτίας αυτού- αποφάσισαν να δηλώσουν ενδιαφέρον συμμετοχής σε τέτοια προγράμματα «εκπαίδευσης» (άνθρωποι με πολυετή προϋπηρεσία). Ταυτόχρονα, άνεργοι απόφοιτοι πανεπιστημίων και σχολών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δήλωναν, προκειμένου να αποκτήσουν εμπειρία, συμμετοχή σε τέτοια προγράμματα.

Πιστεύω σιγά - σιγά αρχίζει να γίνεται κατανοητός ο τρόπος με τον οποίο φτάσαμε στα σημερινά δεδομένα. Θεωρώ σκόπιμο στο σημείο αυτό, να αναφέρω μερικούς από τους λόγους για τους οποίους τα προγράμματα Stage, τα οποία ξεκίνησαν ως προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, εξελίχθηκαν σε φθηνό τρόπο κάλυψης κενών οργανικών θέσεων.

• Οι συμβάσεις των προ του 2004 συμμετεχόντων σε αυτά τα προγράμματα ανανεώνονται συνεχώς και αυτοί συνεχίζουν να «εκπαιδεύονται» μέχρι και σήμερα, καλύπτοντας ουσιαστικά πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
• Πρώην συμβασιούχοι, με πολυετή προϋπηρεσία, αποκλεισμένοι λόγω του περιορισμού του 24μήνου, συμμετέχουν σε αυτά τα προγράμματα και «εκπαιδεύονται» σήμερα, σε αντίστοιχες θέσεις που πριν εργάζονταν.
• Οι μετά του 2004 συμμετέχοντες σε αυτά τα προγράμματα, στην ουσία καλύπτουν τα κενά που έμειναν «ορφανά», λόγω του ΠΔ και εξακολουθούν να «εκπαιδεύονται» για περισσότερα από 5 χρόνια, τη στιγμή που ο νέος υπαλληλικός κώδικας ορίζει νεοδιοριζόμενο μόνιμο υπάλληλο  ως δόκιμο, για τα 2 πρώτα χρόνια πριν την αυτοδίκαιη μονιμοποίησή του.

Είναι σημαντικό να πω, απαντώντας ταυτόχρονα στο ερώτημά σας σχετικά με το αν τα προγράμματα αυτά παρέχουν κάποιου είδους εμπειρία, ότι η τοποθέτηση των «εκπαιδευόμενων» στις κενές ουσιαστικά θέσεις γίνεται βάσει των προσόντων τους (πτυχία - ειδικότητα, πιστοποιητικά σπουδών, ξένες γλώσσες, δεξιότητες κ.ά.). Συγκεκριμένα, οι απόφοιτοι οικονομικών σχολών και σχολών διοίκησης «εκπαιδεύονται» σε θέσεις όπως λογιστήρια και οικονομικά τμήματα. Οι αρχαιολόγοι αναλαμβάνουν αρχαιολογικά καθήκοντα. Οι απόφοιτοι γενικού λυκείου απασχολούνται σε θέσεις υποστήριξης ή έχουν εργατοτεχνικές αρμοδιότητες κ.λπ.

Δεν είμαι νομικός και δεν μπορώ να υποστηρίξω με βεβαιότητα τη νομική σπουδαιότητα της λεπτομέρειας που -κατά τη γνώμη μου- αξίζει να αναφερθεί γιατί αποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο τα αρχικώς εκπαιδευτικά προγράμματα, έχουν μετατραπεί σε υποβαθμισμένες συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας. Τα αρχικώς ευρωπαϊκά συγχρηματοδοτούμενα εκπαιδευτικά προγράμματα όταν ανανεώνονται χρηματοδοτούνται από εθνικούς πόρους. Αυτό, κατά την άποψή μου, δείχνει την προσπάθεια που κάνει το ελληνικό κράτος να καλύψει τις ανάγκες του σε προσωπικό με φθηνό εργατικό δυναμικό, αλλά αυτό δεν είναι δίκαιο, μιας και χρησιμοποιεί ουσιαστικά εργαζόμενους και τους δηλώνει εκπαιδευόμενους.

Αξιολογώντας λοιπόν όλα τα παραπάνω, αλλά και τα στοιχεία που έχουν δώσει με επιστολές τους πάρα πολλοί συνάδελφοι και συνεκτιμώντας τα έγγραφα των υπηρεσιών που τονίζουν την έλλειψη σε μόνιμο και αορίστου χρόνου προσωπικό, επισημαίνοντας ότι αυτές οι ελλείψεις καλύπτονται από το προσωπικό με συμβάσεις stage, μόνο κάποιος μη ενημερωμένος ή κακοπροαίρετος μπορεί να υποστηρίζει ότι πρόκειται στην ουσία για εκπαιδευτικά προγράμματα. Οι ουσιαστικές δράσεις και πρωτοβουλίες δίνουν λύση σε ουσιαστικά προβλήματα.

Τέλος, θα ήθελα να τονίσω την ανάγκη που υπάρχει όλοι μαζί οι εργαζόμενοι να συστρατευθούμε ώστε τέτοιες μορφές ελαστικής εργασίας να σταματήσουν να υφίστανται. Όπως δεν ήταν δίκαιο να κατηγορούμε τους συμβασιούχους του προηγούμενου καθεστώτος για την ομηρία στην οποία αποδεδειγμένα βρισκόταν έτσι δεν είναι δίκαιο να κατηγορούμε τους σημερινούς συμβασιούχους, οι οποίοι μάλιστα εργάζονται με πολύ χειρότερες εργασιακές συνθήκες σε πολύ χειρότερες οικονομικά εποχές. Αν μερίδα πολιτών επικροτεί την άθλια αυτή κατάσταση, τότε, όπως δείχνουν τα πράγματα, αύριο κι αυτοί μπορεί να είναι στην ίδια κατάσταση με την δική μας δεδομένων όσων ακούγονται για την ελαστικοποίηση των εργασιακών συνθηκών σε όλους τους τομείς της απασχόλησης, είτε πρόκειται για τον δημόσιο είτε για τον ιδιωτικό τομέα.

Ανασφάλιστος εργαζόμενος
Με το πρόγραμμα Stage
Στο Υπουργείο Πολιτισμού
Ηράκλειο

Απάντηση Proslipsis
2 Ιουλίου 2009

Τα ερωτήματά μας δεν είναι καθόλου ρητορικά. Στόχο έχουν τη διακρίβωση του μεγέθους της αθλιότητας που συντελείται εις βάρος της ζωής και της τιμής των νέων ανθρώπων από το επίσημο κράτος. Θα προτιμούσαμε να απαντήσετε σε αυτά, αντί να μας περιγράφετε πράγματα λίγο πολύ γνωστά που, τουλάχιστον αυτή εδώ η εφημερίδα, αναδεικνύει από το 2005. 

Μάταιος κόπος
2 Ιουλίου 2009

Ειλικρινά, δεν περίμενα ότι θα υπήρχε site που να δημοσιεύει και τις απόψεις της άλλης πλευράς. Όλα τη λογοκρίνουν!

Είμαι απόφοιτη ανώτερης σχολής και εδώ και τέσσερα χρόνια προσπαθώ να βρω δουλειά στο δημόσιο τομέα. Μάταια. Οι θέσεις των προκηρύξεων καλύπτονται από άτομα με προϋπηρεσία, δηλαδή με "μέσον"! Ουσιαστικά έχω σπουδάσει τζάμπα. Δεν έχω δικαιώματα, δεν ακούγεται η φωνή μου, ζω σε μια μη δημοκρατική χώρα...

Στρεβλώσεις
2 Ιουλίου 2009

Καλημέρα,
διαβάζοντας τις προηγούμενες ημέρες τις επιστολές των αναγνωστών σας για τα προγράμματα stage θα ήθελα να επισημάνω ότι αυτά αποσκοπούσαν μια φορά και έναν καιρό στην απόκτηση εργασιακής εμπειρίας από νέους εργαζόμενους που διαχρονικά αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες στην ένταξή τους στην αγορά εργασίας μετά την αποφοίτησή τους. Δεν στόχευαν και δεν θα έπρεπε να στοχεύουν στην κάλυψη αναγκών δημοσίων υπηρεσιών με χαμηλό κόστος.

Συνεπώς, ένα θέμα είναι γιατί το Δημόσιο τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να καλύψει λειτουργικές ανάγκες υπηρεσιών του με stage και ένα δεύτερο θέμα είναι τι είδους εμπειρία αποκτά κάποιος όταν απασχολείται με stage σε μια διοικητική υπηρεσία του δημοσίου και πώς θα τον βοηθήσει η εμπειρία αυτή μετέπειτα στον ιδιωτικό τομέα. Η απάντηση φυσικά είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των απασχολούμενων ειδικά σε διοικητικές υπηρεσίες δεν αποκτά κάποια συγκεκριμένη δεξιότητα που να μπορεί να χρησιμεύσει στον ιδιωτικό τομέα και είναι επόμενο η μόνη διέξοδος (που αρκετά προκλητικά περιγράφεται ως συνταγματικό δικαίωμα...) είναι η μονιμοποίηση στον δημόσιο φορέα απασχόλησης.

Ένα τρίτο και πολύ σημαντικό θέμα είναι το γεγονός ότι η απασχόληση σημαντικού αριθμού ατόμων με stage και η διαρκής ανανέωση των συμβάσεων τους αποστερεί θέσεις πραγματικής εργασιακής εξάσκησης από ανέργους που θέλουν να εισέλθουν στον ιδιωτικό τομέα. Το παραπάνω βίωσα και προσωπικά πριν από πέντε χρόνια όταν, μετά την απόλυση μου από το στρατό, στράφηκα στον ΟΑΕΔ για να απασχοληθώ μέσω stage σε λογιστικό γραφείο. Τότε δεν υπήρχαν διαθέσιμες θέσεις απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα παρά μόνο σε νοσοκομεία και άλλους φορείς του δημόσιου τομέα. Αναγκάστηκα, λοιπόν, να εργαστώ χωρίς αμοιβή για κάποιους μήνες ώστε να αποκτήσω την απαιτούμενη εμπειρία. Την ίδια κατάσταση αντιμετωπίζουν χιλιάδες άνεργοι νέοι πτυχιούχοι που δεν έχουν ως μόνο στόχο το διορισμό στο Δημόσιο.

Σ. Χ.

Μην λιθοβολείτε τον... stager
1 Ιουλίου 2009

Παρατηρώ, χωρίς να με εκπλήσσει το γεγονός, ότι μερίδα του Τύπου και ομάδων συγκεκριμένων συμφερόντων, που δημοσιεύουν άρθρα και επιστολές ως μεμονωμένοι (και καλά) διαμαρτυρόμενοι πολίτες, να αποκαλούν ευθέως κλέφτες και να ταυτίζουν, ξεγελώντας με αυτό τον τρόπο τους αναγνώστες, τους συμμετέχοντες στα προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας - stage, με προύχοντες, προνομιούχους, ανειδίκευτους, διαπλεκόμενους, βολεμένους εργαζόμενους.

Μάλιστα δηλώνουν ότι με θράσος προσπαθούν να διεκδικήσουν τα «κλοπιμαία», τα οποία στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο από συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Στην ανηλεή και καθοδηγούμενη προσπάθεια παραπληροφόρησης, όμως, κάνουν πολλά λάθη και πέφτουν σε πολλές αντιφάσεις.

Πρώτα απ’ όλα κανείς βολεμένος και διαπλεκόμενος πολίτης σε αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα δεν είναι άνεργος. Γιατί ξεχνούν ότι οι συμμετέχοντες σε προγράμματα stage είναι άνεργοι πολίτες που είτε είχαν την ατυχία να αποφοιτήσουν από κάποια σχολή και να μη βρίσκουν δουλειά είτε δούλευαν κάπου αλλά για διάφορους λόγους έχασαν τη δουλειά τους. Οπότε, η περίφημη «εργασιακή αρένα» του ιδιωτικού τομέα, που επικαλούνται, υπήρξε και εξακολουθεί να είναι το πεδίο μάχης του μεροκάματου για πολλούς από εμάς, γιατί οι stagers που βρήκαν δουλειά κατά τη διάρκεια της συμμετοχής τους στο πρόγραμμα, παραιτήθηκαν (μιας και απαγορεύεται να «εκπαιδεύονται» και να εργάζονται) και απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα.

Όσοι, λοιπόν, υποστηρίζουν ότι είμαστε άτομα με κάποιου είδους ανικανότητα, καλό θα είναι να ελέγξουν την δική τους αντιληπτική ικανότητα. Επιπρόσθετα, σύμφωνα και με στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας καθημερινά, άλλοι, πολύ καλά εδραιωμένοι και «βιδωμένοι» στις θέσεις τους, είναι αυτοί που ενώ καλύπτουν θέσεις στο δημόσιο τομέα, στην ουσία είναι υπάλληλοι φαντάσματα, ενώ ταυτόχρονα ασχολούνται με business εκατομμυρίων.

Πολύ εύστοχα τονίζουν ότι παρακαλάμε για ψίχουλα, γιατί με αυτά τα ψίχουλα συμπληρώνουμε τον οικογενειακό προϋπολογισμό και πληρώνουμε ενοίκιο, λογαριασμούς, οικογενειακές υποχρεώσεις και ονειρευόμαστε για αυτά που οι διαπλεκόμενοι και οι «κλέφτες» υπάλληλοι ξοδεύουν καθημερινά για τσίχλες.

Υποστηρίζουν, χωρίς ντροπή, ότι είμαστε σάπιοι και διεφθαρμένοι και ως απάντηση σε αυτά που λένε, αποτελεί η έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Ρακιντζή, που καταδεικνύει με σαφήνεια εκείνες τις κατηγορίες συνταγματικά αναγνωρισμένων κινημάτων που αποτελούν τον προθάλαμο βουλευτικών και υπουργικών θέσεων και αποσαθρώνουν τη δημόσια διοίκηση χαρακτηρίζοντας με αξιολογικές εκθέσεις ως «εξαίρετους», απαλλάσσοντας από πειθαρχικές ποινές υπαλλήλους οι οποίοι, ενώ δεν θυμούνται πού βρίσκεται ο χώρος εργασίας τους, απέκτησαν με παράνομο τρόπο τεράστια ποσά, δηλώνοντας στο εκκαθαριστικό εισόδημα κάτω του αφορολόγητου ορίου. Άλλοι, επένδυαν τα «φακελάκια» σε off shore εταιρείες. Αν αυτούς θεωρείτε καταρτισμένους, ηθικούς, ικανούς, ευσυνείδητους και τους υπερασπίζεστε, τότε προτιμάμε να παραμείνουμε καταρτιζόμενοι δηλώνοντας ως εισόδημα τα ψίχουλα (εκπαιδευτικό επίδομα). Είναι και αυτά αφορολόγητα ξέρετε…

Δεν σας κρύβω ότι ένα από τα λάθη που έγιναν και μια από τις ευκαιρίες που χάθηκαν είναι μια πρόταση που υπήρξε να τυπώσουμε μπλουζάκια ή πουκάμισα με το λογότυπο του stage. Έτσι θα ξέρατε ότι οι υπάλληλοι που βλέπετε να σας εξυπηρετούν στο γκισέ ταχύτερα από άλλους, οι υπάλληλοι που βλέπετε να δακτυλογραφούν έγγραφα ταχύτερα από άλλους, οι υπάλληλοι που βοηθούν παλαιότερους υπαλλήλους σε θέματα που αυτοί δεν ξέρουν, αξιοποιώντας βέβαια την εμπειρία που απέκτησαν δίπλα τους και εφαρμόζοντας πρακτικά την θεωρητική κατάρτιση που έλαβαν από τα πανεπιστήμια, τα ΑΤΕΙ, τα μεταπτυχιακά, τα πτυχία υπολογιστών, τις ξένες γλώσσες, είναι υπάλληλοι οι οποίοι διαθέτουν όλα τα απαιτούμενα τυπικά προσόντα και εργάζονται ανασφάλιστοι επί σειρά ετών με τα προγράμματα stage, απαραίτητοι για την εύρυθμη και αδιάκοπη λειτουργία των Υπηρεσιών τους. Είναι γεγονός ότι δεν έχουν όλοι οι stagers πτυχία πανεπιστημίων. Αυτή η κατηγορία υπαλλήλων που εσείς λιθοβολείτε, αξιοποιείται με τον αποδοτικότερο δυνατό τρόπο σε βοηθητικές υπηρεσίες, όπως φύλαξη, η γραμματειακή υποστήριξη και οι εργατοτεχνικές εργασίες, ειδικότητες που ούτως ή άλλως προβλέπονται από τους οργανισμούς των Υπουργείων για την κατηγορία ΔΕ και δεν έχουν εφευρεθεί. Όλα τα παραπάνω αποδεικνύονται με έγγραφα που πιστοποιούν την αποδοτικότητα και την αναγκαιότητα της παρουσίας μας.

Ρωτούν για τον τρόπο που «μπήκαμε». Τους υπενθυμίζω ότι στο σύνολο τους οι συμμετέχοντες στα προγράμματα αυτά είναι άνεργοι εγγεγραμμένοι στους καταλόγους του ΟΑΕΔ. Ένας από τους θεσμικούς ρόλους του ΟΑΕΔ είναι η αύξηση της απασχολησιμότητας, των δεξιοτήτων και της κινητικότητας των αναζητούντων εργασία ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της αγοράς εργασίας, συμβάλλοντας έτσι στην προώθηση της ανταγωνιστικότητας και της κοινωνικής συνοχής (απασχολησιμότητα σημαίνει τη βελτίωση της δυνατότητας του ατόμου να διεκδικήσει με πιθανότητες επιτυχίας μία θέση στην αγορά εργασίας). Δηλώνοντας, λοιπόν, ο άνεργος στον εργασιακό του σύμβουλο ενδιαφέρον για τα προγράμματα stage και μέσω της εξατομικευμένης προσέγγισης, διεκδικεί τη συμμετοχή του σε αυτά. Οι ανυπόστατες τοποθετήσεις περί κλειστού κλαμπ συμμετεχόντων καταρρίπτονται από το γεγονός ότι περίπου το 50% αυτών που αρχικά συμμετέχουν παραιτούνται, για τους λόγους που αναφέρω παραπάνω, και τη θέση του παίρνει κάποιος άλλος.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω ότι γίνεται μια προσπάθεια να μας χρωματίσουν «γαλάζιους». Δεν τους κρύβουμε ότι είμαστε πολιτικοποιημένοι (αλλά περισσότερο προβληματισμένοι). Αν σας αρέσουν οι χρωματικοί διαχωρισμοί όμως και επιμένετε, με βεβαιότητα σας δηλώνω ότι οι πολιτικές πεποιθήσεις και ιδεολογίες μας ζωγραφίζουν έναν πολύχρωμο πίνακα το περιεχόμενο του οποίου δηλώνει με τρόπο σαφή προς όλες τις πολιτικές παρατάξεις τα αιτήματά μας.

Το ΑΣΕΠ δεν έχει και δεν είχε ποτέ -από συστάσεως των stage (1997)- καμία υποχρέωση και καμία αρμοδιότητα όσον αφορά τα προγράμματα αυτά. Ο πρόεδρος του ΑΣΕΠ τοποθετήθηκε για τα stage και το μόνο που είπε είναι ότι η εμπειρία που αποκτούν οι εργαζόμενοι με τα προγράμματα αυτά είναι πλασματική (ασχολίαστο) την ίδια ώρα που υπογράφει -κατά πολλούς- «κλειστούς» και «φωτογραφικούς» διαγωνισμούς τακτοποίησης. 

Το φαινόμενο της ομηρίας και της κάλυψης παγίων και διαρκών αναγκών με συμβασιούχους έχει βαθιές (χρονικά) ρίζες. Παλαιότερα ήταν οι συμβασιούχοι, σήμερα είναι οι stagers. Χρησιμοποίησαν φθηνά εργατικά χέρια για να καλύψουν ανάγκες, μειώνοντας ταυτόχρονα τους δείκτες ανεργίας. Συμφωνώ ότι ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος και αυτό φαίνεται από την επίθεση που δέχεται το σύνολο των εργαζομένων με τα προγράμματα stage, οι οποίοι απροστάτευτοι και χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα βρίσκονται στο στόχαστρο «ομάδων συμφερόντων».

Η απάντηση στο εάν όλοι οι έλληνες έχουν ίσα δικαιώματα στην εργασία, δίνεται από το άρθρο 22 του Συντάγματος της Ελλάδος που λέει ότι: «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και τελεί υπό την προστασία του κράτους... Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως φύλου και άλλης διάκρισης, δικαιούνται ίσης αμοιβής για ίσης αξίας παρεχόμενη εργασία».

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Ανασφάλιστος εργαζόμενος με το πρόγραμμα Stage στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Ηράκλειο

Θέμα δημοκρατίας
1 Ιουλίου 2009

Οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι με το πρόγραμμα stage στο υπουργείο Πολιτισμού, υπηρεσίες νομού Ηρακλείου, σας έστειλαν μια επιστολή, την οποία και δημοσιεύσατε. Με αφορμή την επιστολή αυτή θα ήθελα κι εγώ να πω τη γνώμη μου για το θέμα των stage, η οποία νομίζω ότι εκφράζει και πολλούς άλλους.

Οι παραπάνω έχουν το θράσος να απαιτούν τα "δικαιώματά" τους και διαμαρτύρονται επειδή δουλεύουν με 400 και 500 ευρώ, είναι ανασφάλιστοι για τρία η πέντε ή δύο χρόνια, κ.λπ. Και λέω θράσος επειδή όλοι γνωρίζουμε ότι επιλέχτηκαν στα προγράμματα αυτά με αδιαφανείς διαδικασίες, "προσκυνώντας" κάποιον βουλευτή, σε βάρος των άλλων. Δηλαδή επιλέχθηκαν αντιδημοκρατικά και αντισυνταγματικά. Πώς είναι δυνατόν αυτός που έχει παραβιάσει βασικές δημοκρατικές αρχές και μάλιστα εν γνώση του, να έρχεται και να απαιτεί μονιμοποίηση, αφού είναι γνωστό ότι πλέον μόνο όσοι έχουνε προϋπηρεσία στον δημόσιο τομέα (βλέπε "μέσον") διορίζονται; Όσοι συμμετέχουν στα προγράμματα του ΟΑΕΔ υπονομεύουν, εν γνώση τους, τη δημοκρατία...

Νομίζω ότι ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης πρέπει κάποτε να σταματήσει και να ακουσθεί και η φωνή αυτών που μένουν απέξω, οι οποίοι και απαιτούν την άμεση κατάργηση των προγραμμάτων αυτών αλλά και την κατάργηση της επιπλέον μοριοδότησης της εμπειρίας για εργασία στο δημόσιο τομέα..

Θα είμαι σε αναμονή για να δω αν θα δημοσιεύσετε την επιστολή μου, αν και δε το πιστεύω! Σε περίπτωση μη δημοσίευσης θα μου αρκούσε να μου γνωστοποιήσετε το λόγο μέσω του mail μου.

Υπονομεύουν το σύστημα προσλήψεων
1 Ιουλίου 2009

Με αφορμή την σωστότατη άποψή σας για τα προγράμματα μαύρης εργασίας stage, καθώς και τα γράμματα των αναγνωστών σας που ονομάζουν αυτά ως εκσυγχρονισμό του ρουσφετιού, θέλησα να εκφράσω τη γνώμη μου και τις εμπειρίες μου επί του θέματος αυτού, καθώς και άλλων θεμάτων που αφορούν τον ΟΑΕΔ και το ΑΣΕΠ.

Έχοντας λάβει μέρος σε πολλούς διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ για προσλήψεις στο Δημόσιο και πιστεύοντας αρχικά ότι τηρούνταν πιστά η αξιοκρατία μεταξύ των υποψηφίων, προσπαθούσα για χρόνια να εφοδιαστώ κι εγώ με τα απαραίτητα προσόντα προκειμένου, με απολύτως έντιμα μέσα (δηλαδή χωρίς επισκέψεις σε πολιτικά γραφεία κ.λπ.) να φτάσω στον πολυπόθητο διορισμό, ασχέτως από στερήσεις σε προσωπικό, οικογενειακό ή και οικονομικό επίπεδο.

Δυστυχώς, διαπίστωσα εκ των υστέρων ότι κάποια «προσόντα», π.χ. τα σεμινάρια της «Επαγγελματικής Κατάρτισης Α.Ε.» και τα προγράμματα stage του ΟΑΕΔ, δεν είναι δυνατόν να αποκτηθούν με αξιοκρατικά και νόμιμα μέσα. Παρότι στο παρελθόν υπήρξα επανειλημμένα και μακροχρόνια άνεργη, καθώς επίσης και μητέρα ανήλικου παιδιού, και θεωρήθηκα από τον ΟΑΕΔ ως «άτομο σε μειονεκτική θέση», δεν έγιναν ποτέ δεκτές οι αιτήσεις μου για τα παραπάνω "προνομιούχα" προγράμματα. Όσο κι αν επέμεινα ή να παρακάλεσα τους συμβούλους του οργανισμού, η απάντηση ήταν πάντα η ίδια: «Θα ειδοποιηθείτε όταν υπάρξει κάποιο αντίστοιχο πρόγραμμα».

Συμπτωματικά πληροφορήθηκα από κάποια «ομοιοπαθούσα» υποψήφια, ότι συμμετείχε σε ένα από τα περιβόητα σεμινάρια μετά από κόπους, βάσανα και καθημερινές συγκρούσεις με τους υπευθύνους του ΟΑΕΔ. Η ίδια μου εξέφρασε τις βάσιμες υποψίες της ότι τα προγράμματα αυτά απευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά σε άτομα που έχουν τα «μέσα» και ότι πολλοί δεν ήταν καν παρόντες στα μαθήματα, τα οποία δεν παρείχαν καμία ουσιαστική γνώση.

Κάποια στιγμή πριν από ένα χρόνο και ενώ ήμουν άνεργη επιτέλους διορίστηκα σε κάποιο φορέα, αλλά με τους προσωρινούς πίνακες. Ξεκίνησα λοιπόν να εργάζομαι με μεγάλη διάθεση και ευγνωμοσύνη για το γεγονός αυτό, όταν σύντομα πληροφορήθηκα ότι θα έπρεπε να αποχωρήσω επειδή κάποια άλλη υποψήφια είχε κάνει ένσταση και διεκδικούσε τη θέση που με πάρα πολύ κόπο είχα αποκτήσει.

Από πλευράς μου, είχα πολυάριθμα ελληνικά και ξενόγλωσσα πτυχία, καλούς βαθμούς και άλλα πρόσθετα προσόντα, όπως και προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα. Από την άλλη πλευρά η ανταγωνίστριά μου είχε δύο πιστοποιητικά για σεμινάρια της «Επαγγελματικής Κατάρτισης Α.Ε.» και παράλληλα εργαζόταν σε  πρόγραμμα stage στο ΙΚΑ. Επιπλέον, ως πιστοποίηση της άριστης γνώσης της στα Αγγλικά θεωρούνταν ένα πτυχίο που απέκτησε από μια βρετανική σχολή που βρίσκεται στην Ελλάδα, αλλά που -όπως διαφημίζουν οι υπεύθυνοι της σχολής- "όλα τα μαθήματα γίνονται στην ελληνική γλώσσα"!. Σημειώστε ότι το ίδιο το ΑΣΕΠ ήταν αναποφάσιστο για την ισχύ του εν λόγω "ξενόγλωσσου πτυχίου" και σε κάποιες αιτήσεις της ανταγωνίστριας της το αναγνώριζε, ενώ σε κάποιες άλλες όχι!

Κατά την προσωπική μου εκτίμηση το όλο σύστημα αξιοκρατίας του ΑΣΕΠ καταρρέει εξαιτίας της αποδοχής αυτών των προγραμμάτων, καθώς επίσης και λόγω των διαφόρων ανύπαρκτων προσόντων (π.χ. όταν η προϋπηρεσία στο Δημόσιο παίρνει προσαύξηση και στον ιδιωτικό τομέα όχι -παρότι στον ιδιωτικό τομέα η εργασία είναι πιό σκληρή και απαιτητική), τα οποία μάλιστα αποδίδουν και πάρα πολλά μόρια σε συγκεκριμένους «ευνοουμένους» υποψηφίους. Τη στιγμή που άλλοι κοπιάζουν για να αποκτήσουν, έρχονται κάποιοι άλλοι εμμέσως συστημένοι από τα μεγάλα μέσα για να καταλάβουν τις καλές θέσεις.

Τελικά ακολούθησε ένα διάστημα γεμάτο αγωνία, άγχος αλλά και πολλά έξοδα για την οικογένεια μου και εμένα, καθότι έπρεπε να προχωρήσω σε ασφαλιστικά μέτρα για να διεκδικήσω τη θέση. Για καλή μου τύχη η ανταγωνίστρια προτίμησε στο τέλος να καταλάβει άλλη θέση, γιατί είχε διοριστεί και αλλού (εννοείται χάρη στις πολύ καλές σχέσεις που είχε με πολιτικά γραφεία!), και η περιπέτειά μου είχε αίσιο τέλος, καθώς συνεχίζω να εργάζομαι μέχρι και σήμερα.

Ο βασικότερος λόγος που θα ήθελα να δημοσιεύσω αυτή την επιστολή είναι γιατί πολλοί ικανοί άνθρωποι εκτοπίζονται καθημερινά από αυτούς που το μόνο ουσιαστικό «προσόν» που διαθέτουν είναι τα πολιτικά μέσα. Οι τελευταίοι δυστυχώς απαρτίζουν τη πλειοψηφία του δημοσίου τομέα και παρότι μπορεί να αισθάνονται οι ίδιοι, καθώς και οι πολιτικοί που στηρίζουν αυτό το άθλιο σύστημα που επικρατεί στη χώρα μας, ότι κάτι έχουν καταφέρει στη ζωή τους, τελικά πιστεύω ότι κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους. Γιατί τίποτε δεν συγκρίνεται με αυτό που έχει αποκτηθεί αξιοκρατικά και με κόπο.

Ευχαριστώ.

Με εκτίμηση
Α.Β.

Πάμε... σαν άλλοτε
1 Ιουλίου 2009

Θα ήθελα να υπενθυμίσω σε αυτούς που καταφέρονται κατά των προγραμμάτων stage ότι πριν από το 1994 (που ιδρύθηκε το ΑΣΕΠ) στο Δημόσιο έμπαιναν μόνο όσοι είχαν "πράσινη" κάρτα από το ΠΑΣΟΚ. Αυτό, αφού τακτοποίησε όλους τους ψηφοφόρους του και εξασφάλισε την... αιώνια ψήφο τους, σκέφτηκε να ξεφορτωθεί τους υπόλοιπους και ίδρυσε το ΑΣΕΠ. Αργότερα διαπίστωσε ότι υπήρχαν παιδιά ψηφοφόρων του που έφταναν σε ηλικία ψήφου και έπρεπε να "τακτοποιηθούν" και εφεύρε τις συμβάσεις έργου και τα stage. Οι υπάλληλοι των ΚΕΠ ξεκίνησαν να δουλεύουν με συμβάσεις μίσθωσης έργου και stage. Οι εργασιακοί σύμβουλοι που μονιμοποιήθηκαν πρόσφατα στον ΟΑΕΔ δούλευαν από 10ετίας με συμβάσεις μίσθωσης έργου. Το πόσο διαφανείς και αξιοκρατικές είναι αυτές οι συμβάσεις το ξέρουμε όλοι μας... Τα λεγόμενα"γαλάζια" παιδιά που δουλεύουν σήμερα με προγράμματα stage αποκτούν μια ελπίδα που την είχαν στερηθεί 20 χρόνια, ενώ τα "πράσινα" δουλεύουν με κανονικές συμβάσεις, επιδόματα, δώρα άδειες, κ.λπ. γιατί ακόμη και επί κυβερνήσεων ΝΔ έχουν τα περισσότερα "μέσα"...

Ελπίζω να δημοσιεύσετε την επιστολή μου, όπως κάνατε και με τους δήθεν "ριγμένους", οι οποίοι δεν πρόλαβαν ακόμα να "βολευτούν" και βάλλουν κατά πάντων. Μόλις βολευτούν το παίζουν "κινέζοι": δεν γνωρίζω, δεν απαντώ.

Ευχαριστώ πολύ

Οι συμβάσεις έργου το πρόβλημα
1 Ιουλίου 2009

Προς απάντηση του φίλου που συνέταξε την επιστολή για τα stage στις 30 Ιουνίου 2009.

Σαφώς και τα τελευταία χρόνια έχουν ενταχθεί στα προγράμματα αυτά χιλιάδες άτομα, με αδιαφανείς ίσως διεργασίες. Αλλά υπάρχουν κι αυτοί που εντάχθηκαν πριν από πέντε χρόνια με μοριοδότηση και αναρτημένους πίνακες και το δικαίωμα να υποβάλλουν ένσταση και να δικαιωθούν, αν πληρούσαν τις προϋποθέσεις. Αυτό, λοιπόν, έκανα κι εγώ και πέντε χρόνια τώρα βιώνω μια απίστευτη κατάσταση δουλείας. Ενώ είμαι άρτια εκπαιδευμένη, ίσως καλύτερα από πολλούς μόνιμους, ενώ δουλεύω πολύ περισσότερο από αυτούς, δεν έχω καμία επαγγελματική εξέλιξη, ούτε φυσικά περιμένω να έρθει ποτέ η πολυπόθητη μονιμοποίηση. Την ίδια στιγμή που εγώ δουλεύω σαν "μαύρη", βλέπω να μπαίνουν στα γραφεία των βουλευτών τα "αγαπημένα τους παιδιά", να προσλαμβάνονται με μίσθωση έργου με ένα μόνο βιογραφικό και να μονιμοποιούνται μέσα σε ενάμισι χρόνο.

Αντί, λοιπόν, να ασχολείστε με τα stage, που έτσι κι αλλιώς δεν οδηγούν στην μονιμότητα, δείτε πόσοι εισέρχονται στις δημόσιες υπηρεσίες με συμβάσεις μίσθωσης έργου και μονιμοποιούνται άμεσα.

Σ' ευχαριστούμε για τα stage, ω Βουλή  
29 Ιουνίου 2009

Θα ήθελα να θίξω το θέμα των προγραμμάτων stage από μια άλλη σκοπιά, που δυστυχώς δεν βλέπει ποτέ το φως της δημοσιότητας. Πάντα λογοκρίνεται!

Είναι γνωστό ότι σήμερα σχεδόν όλες οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο Δημόσιο γίνονται μέσω της προσαύξησης στη βαθμολογία, για εμπειρία που αποκτήθηκε στο δημόσιο τομέα. Εμπειρία που κάποιοι απέκτησαν χάρις στις συστάσεις κάποιου πολιτικού και στις αδιαφανείς διαδικασίες επιλογής.

Οι παραπάνω συχνά - πυκνά διεκδικούν τα δικαιώματά τους (ξεχνώντας τον τρόπο που επιλέχθηκαν). Το παράδοξο είναι ότι όλοι -Τύπος, κόμματα, συνδικαλιστές, κ.ά.- κόπτονται γι' αυτούς και ξεχνούν τους ανέργους, δηλαδή τους μη "τυχερούς" που δεν έχουν "δόντι" ή που η αξιοπρέπειά τους δεν τους επιτρέπει να χρησιμοποιήσουν ανάλογες μεθόδους πρόσληψης. Κανείς δεν τους υπερασπίζεται, κανένας δεν δημοσιοποιεί την φωνή τους!

Ενδεικτικό για το τι "παίζεται" στην πλάτη αυτών των "παιδιών ενός κατώτερου θεού", είναι και το ακόλουθο γεγονός.

Πρόσφατα, περίπου 1.000 άτομα, στείλαμε σε κάποιο μικρό κόμμα επιστολή με θέμα τα προγράμματα stage. Το νόημα της επιστολής ήταν ότι τα προγράμματα αυτά δημιουργούν κοινωνικές ανισότητες και ότι επιβραβεύουν την αναξιοκρατία και την αναξιοπρέπεια τιμωρώντας παράλληλα την ικανότητα και την αξιοπρέπεια.

Το περιεχόμενο της επιστολής δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ, αλλά μετά από αρκετό καιρό το μικρό κόμμα δέησε να πάρει θέση για το θέμα στη Βουλή, καταθέτοντας επίκαιρη ερώτηση.

Πολύ σωστά, στην ερώτηση ανέφερε ότι όσοι εργάζονται με stage είναι όμηροι και ότι οι διαδικασίες επιλογής είναι αδιαφανείς. Μετά από αυτά θα περίμενε κανείς από το μικρό κόμμα να καταδικάσει τα προγράμματα. Όχι μόνο δεν το έπραξε αλλά ζήτησε να δοθούν πλήρη εργασιακά δικαιώματα και να μονιμοποιηθούν άμεσα όλοι οι συμμετέχοντες στα stage! Δηλαδή, υποστήριξε το εντελώς αντίθετο από αυτό που τους είχαμε διαμηνύσει μέσω της επιστολής μας. Φυσικά, τα υπόλοιπα κόμματα δεν έλαβαν θέση και μεις -που δεν έχουμε ή που δεν θέλουμε να έχουμε "μπάρμπα στην Κορώνη"-, βρεθήκαμε για μία ακόμη φορά "ριγμένοι".

Να... ευχαριστήσουμε, λοιπόν, και την ελληνική Βουλή, που σέβεται το Σύνταγμα της Ελλάδος και υπερασπίζεται τα δικαιώματα ΟΛΩΝ των πολιτών!"

Τα stage είναι ο εκσυγχρονισμός του ρουσφετιού 
29 Ιουνίου 2009

Με μεγάλη προσοχή διάβασα την επιστολή αναγνώστη σας και άλλων εργαζομένων υπό το καθεστώς των προγραμμάτων stage. Όπως παρουσιάζουν το όλο θέμα, ένας αναγνώστης που δε γνωρίζει τι ισχύει με αυτά τα προγράμματα "απόκτησης εργασιακής εμπειρίας" σίγουρα θα πεισθεί και θα συμφωνήσει για το δίκαιο των αιτημάτων τους. Πλησιάζουν, όπως φαίνεται, και εκλογές και όλοι οι "αδικημένοι" προσπαθούν να πάρουν κάτι από τα "ψίχουλα" που μοιράζει η εκάστοτε κυβέρνηση.

Μπορούν οι κύριοι και οι κυρίες που συμμετέχουν σε αυτά τα απαράδεκτα, από άποψη εργασιακών συνθηκών, προγράμματα να μας πουν με ποιον τρόπο έχουν εισαχθεί σε αυτά; Είναι θιασώτες της ισότητας των ευκαιριών και οπαδοί της συνταγματικής αρχής που λέει ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στην εργασία; Η απάντηση είναι "όχι".

Το... σύμπαν γνωρίζει ότι ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων στα προγράμματα αυτά έχουν "χτυπήσει" πόρτα πολιτικού. Έχουν παρακάμψει την όποια νομότυπη οδό και με περίσσιο ατομικισμό ή έλλειψη φιλότιμου, αν προτιμάτε, έχουν «μπει" σε διάφορες υπηρεσίες του δημόσιου τομέα με το πλεονέκτημα των επιπλέον μορίων που τους δίνει η συμμετοχή τους σε προκηρύξεις μέσω ΑΣΕΠ.

Οι ίδιοι οι παραπονούμενοι είναι γρανάζια ενός σάπιου πελατειακού μηχανισμού. Οι ίδιοι με την προσφορά τους έχουν δημιουργήσει ένα καθεστώς το οποίο βολεύει και την πολιτεία, μιας και επιτυγχάνει φθηνή εργασία και πρόσκαιρη -έστω- ικανοποίηση ημετέρων. Φταίει η πολιτεία όταν οι ίδιοι τους "σερβιρόμαστε" σαν να θέλουμε να γίνουμε είλωτές τους;

Όλοι γνωρίζουν εκ των προτέρων τι ισχύει στα προγράμματα σχετικά με δικαιώματα, μισθούς κ.λπ. Απλά έχουν την ελπίδα ότι μπαίνοντας, έστω έτσι, στο Δημόσιο θα βρεθεί τρόπος να μονιμοποιηθούν (εντελώς παράνομα και όντες πολλές φορές οι ίδιοι εντελώς άσχετοι και χωρίς στοιχειώδη κατάρτιση), σε νευραλγικές υπηρεσίες, όπως οι εφορίες. Η μη ειδίκευση έχει όμως ως αποτέλεσμα να πέφτει η παραγωγικότητα της δημόσιας διοίκησης και να έχουμε έναν πιο "άρρωστο" δημόσιο τομέα. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ένας νοσηλευτής δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά ενός λογιστή και το αντίστροφο. Ο καθένας ανήκει στον τομέα που ειδικεύεται.

Είναι, λοιπόν, τουλάχιστον προκλητικό να απαιτούν ευεργετήματα ομάδες συμπολιτών μας που αδιαφορούν για το τι είναι κοινωνικά δίκαιο και που παραβαίνουν τις αρχές που διέπουν μια ευνομούμενη πολιτεία.

Ας πιστέψουμε σε ένα δίκαιο σύστημα προσλήψεων και ας γίνουμε πρώτα εμείς οι κοινωνοί αυτής της ιδέας. Όσο υπάρχει προσφορά θα υπάρχει και ζήτηση. Όταν τους ζητάμε να μας εκμεταλλευτούν, θα μας εκμεταλλεύονται. Τα προγράμματα stage είναι ο εκσυγχρονισμός του ρουσφετιού. Ας σταματήσει εδώ η κατηφόρα. Δε γίνεται σε αυτό τον όμορφο, κατά τα άλλα, τόπο να βγαίνει ο... κλέφτης και να ζητάει το δίκιο του με τέτοιο θράσος.

Μπείτε κυρίες και κύριοι των stage στην εργασιακή «αρένα» και διεκδικήστε ισότιμα το δικαίωμά σας στην εργασία κι όχι προσφεύγοντας στα πολιτικά γραφεία.