Αθήνα 3.10.2009
Κι άλλες μαρτυρίες και απόψεις αναγνωστών για τα περιβόητα προγράμματα stage.

Πολυτέλεια
Είμαι και εγώ ένα stage!

Από το 2004 υπηρετώ στις Υπηρεσίες του ΟΑΕΔ με 450€ το μήνα (το πολύ, γιατί στην περίπτωση που πάρω άδεια η αποζημίωσή μου μειώνεται ανάλογα). Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόση εμμονή και μίσος για τα stage. Είμαι 5 χρόνια ανασφάλιστος, έχω εκπαιδευτεί περισσότερο από το τακτικό προσωπικό και παραμένω σ αυτή τη δουλειά επειδή, όπως ο καθένας θα έκανε στη θέση μου, ελπίζω σε κάτι καλύτερο ύστερα από τις συνεχείς ανανεώσεις των συμβάσεών μου. Στα τόσα χρόνια αυτό που κατάλαβα είναι ότι αυτοί που θέλουν να μας κατηγορούν ότι είμαστε γαλάζιες τοποθετήσεις, είναι αυτοί που δεν θα μπορούσαν να αντέξουν αυτό το ζυγό. Ας βγεί ένας από αυτούς να υποστηρίξει ότι ζηλεύει τη θέση μου. Τι σημαίνει "τα stage"; Σαν να μη μιλάνε για ανθρώπους, αλλά για ρομπότ. Γιατί σα ρομποτάκια δουλέψαμε όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς δικαιώματα και παροχές που προσφέρονται στην ανθρώπινη εργασία.

Ας κάνουν πολιτική αυτοί που θέλουν να κάνουν αλλά δίκαιο είναι να ειπωθούν και οι αλήθειες. Εν μέσω κρίσης δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε να εργασθούμε υπό πλήρες ασφαλιστικό καθεστώς και αποστασιοποιημένοι να κρίνουμε αυτούς που έπεσαν σ' αυτή την ανάγκη!

Γιατί δεν με κάλεσαν;
Θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να διαμαρτυρηθώ για τη συνεχιζόμενη κατάσταση των stage. Είμαι άνεργη 15 μήνες. Μητέρα με ανήλικο τέκνο, πτυχιούχος οικονομολόγος με γλώσσες και πιστοποιητικά η/υ. Γιατί εμένα δε με κάλεσαν ποτέ να παρακολουθήσω ένα προγραμμα; Δύσκολα τα πράγματα στον ιδιωτικό τομέα - δεν υπάρχουν δουλειές στην επαρχία. Θα συμβιβαζόμουν να δούλευα ανασφάλιστη γιατί δύσκολα τα βγάζουμε περα οικονομικά. Στον ΟΑΕΔ όσες φορές και να ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Δεν είναι άδικο; Πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτή η αναξιοκρατία που επικρατεί. Ποιός ο λόγος να σπουδάσουμε τα παιδιά μας και να παρακαλάνε για δουλειά, τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι οι γονείς δεν εχουμε δουλέιά; Την προηγούμενη εβδομάδα στον ΟΑΕΔ της περιοχής μου τοποθέτησαν τρια άτομα με stage. Εγώ παραμένω άνεργη!

Σας ευχαριστώ.

Συγχαρητήρια
Θα ήθελα να δώσω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια στον κ. Στεργιόπουλο Γεώργιο για την επιστολή του για τα stage. Δεν έχω δεί πουθενά τόσο σωστή ανάλυση και τόσο αντικειμενική. Ούτε στο internet, ούτε στις εφημερίδες με τους τόσους έγκριτους δημοσιογράφους και πολύ περισσότερο στην τηλεόραση! Επιτέλους, υπάρχουν άνθρωποι με λογική σκέψη.

Τραγική κατάσταση
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι αναφέρονται στα stage και κανείς δεν μιλάει για τις εντελώς παράνομες προσλήψεις, που γίνονται μέσω βουλευτών και που σε δύο χρόνια σε καθιστούν μόνιμο, μέσω συμβάσεων έργου. Οι εργαζόμενοι των stage “παλεύουν” τόσα χρόνια, δουλεύουν σαν μαύροι και βλέπουν τις θέσεις τους να τις καλύπτουν από το "παράθυρο" οι εργαζόμενοι με μισθώσεις έργου. Γίνονται μόνιμοι με προϋπηρεσία έξι μηνών (αν είναι δυνατόν!).

Έφθασα 35 χρόνων για να παρακολουθήσω πρόγραμμα stage και φυσικά δεν με βοήθησε κανείς παρά μόνο τα δύο παιδιά μου που μου έδωσαν τα παραπάνω μόρια και την πολυετή ανεργία και έτσι μπόρεσα να καταθέσω ένσταση στους αναρτημένους πίνακες, καθ' ότι είχα πιστοποιητικά Η/Υ και ξένης γλώσσας και δίπλωμα ΙΕΚ. Μπήκα στο stage επειδή στην περιφέρεια δεν υπάρχει εργοδότης που να θέλει να προσλάβει μάνα δύο ανήλικων τέκνων.

Όσο για τη μοριοδότηση στις προκηρύξεις ΑΣΕΠ, όσο την είδατε εσείς άλλο τόσο την είδα και γω. Έτσι, λοιπόν, πέντε χρόνια τώρα, εχω εγκλωβιστεί σε μια τραγική κατάσταση χωρίς να το επιθυμώ και χωρίς να έχω υπογράφει καμία σύμβαση παράτασης.

Όμως, πείτε μου όλοι εσείς, αν σας έταζαν συνέχεια μονιμοποίηση θα φεύγατε; Κανένας σας δεν θα έφευγε…

Δύο ημέρες πριν από τις εκλογές
Eίμαστε δύο αδερφές, η Αγγελική και η Χριστίνα. Εγώ, η Αγγελική, είμαι επιδοτούμενη άνεργη από τον Ιανουάριο του 2009. Δεν με κάλεσαν ποτέ για stage από τον ΟΑΕΔ. Η Χριστίνα, η αδερφή μου, είναι άνεργη από τον Ιούλιο 2009. Είχε έναν πολιτικό "μέσον" από το φίλο της και χθες 30 Σεπτεμβρίου 2009, την κάλεσαν από το ΙΚΑ να παρουσιααστεί σήμερα 1 Οκτωβρίου 2009 για να ακολουθήσει πρόγραμμα stage.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Ευχαριστώ.

Με εξοργίζει
Θα ήθελα απο την πλευρά μου να συνεισφέρω στο κείμενο που αφορά την "άλλη πλευρά των stage" παραθέτοντας την προσωπική μου εμπειρία.

Είμαι απόφοιτος του ΤΕΙ Αθηνών του τμήματος Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας με πτυχίο 7.5, γνώστης δύο ξένων γλωσσών, μεταξύ άλλων. Πριν από δύο χρόνια έψαχνα απεγνωσμένα για δουλειά και έχοντας εκπληρώσει τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις απευθύνθηκα σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Πέρασα απο πολυάριθμες συνεντεύξεις και σε μια απέλπιδα προσπάθεια επισκέφθηκα δύο πολιτικά γραφεία, στα οποία άφησα το βιογραφικό μου. Μετά από  περίπου δύο μήνες βρήκα δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, καθαρά ως αποτέλεσμα της δικής μου προσπάθειας. Την περίοδο, λοιπόν, που δούλευα μου τηλεφώνησαν δύο φορές από τα δύο πολιτικά γραφεία ρωτώντας με αν ενδιαφέρομαι να κάνω stage! Φυσικά αρνήθηκα διότι, πρώτον δούλευα και ήμουν ευχαριστημένος απο το εργασιακό μου περιβάλλον, και δεύτερον, γνωρίζοντας το καθεστώς εργασίας στα stage δεν επιθυμούσα να "οπισθοδρομήσω" στην επαγγελματική μου ζωή.

Έχω εξοργισθεί βλέποντας τη γενιά μου, με θράσος άνευ προηγουμένου, να δηλώνει οτι δουλεύει 5, 6, 7 χρόνια σε stage όταν -υποτίθεται- το ανώτερο που μπορεί να απασχοληθεί είναι 18 μήνες. Ποιός συνέβαλε σε αυτήν την παράταση τη στιγμή που άλλοι νέοι που περιμένουν στη σειρά για ένα 18 μηνο περνούν απαρατήρητοι; Πώς αξιώνουν συνθήκες πλήρους απασχόλησης όταν το πρόγραμμα είναι καθαρά για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας;

Επαναλαμβάνω, λυπάμαι για τη γενιά μου και για το γεγονός οτι προσπαθεί να βολευτεί με κάθε τρόπο. Αντιλαμβάνομαι οτι ο ιδιωτικός τομέας είναι σκληρός αλλα είναι παράλογο να περιμένουμε να διοριστούμε στο Δημόσιο απο τη στιγμή που θα βγούμε απο την κοιλιά της μητέρας μας.

Εν κατακλείδει, όλοι γνωρίζουν οτι τα stage ειναι ρουσφετολογικά, γι’ αυτό οι stagers καλό θα ήταν να μην εμφανίζονται ευθαρσώς στα κανάλια και να κατηγορούν τους "εργοδότες" τους!

Ζητιάνοι
Δεν σκεφθήκατε ποτέ ότι τα προγράμματα stage βοηθούν στην απασχόληση; Δεν αναρωτηθήκατε ποτέ ότι εμείς που δουλεύουμε σε αυτά θα είμασταν άνεργοι και ζητιάνοι; Πώς θα ζούσαμε τα παιδιά μας αν καθόμασταν σπίτι μας; Τουλάχιστον τώρα έχουν το φαΐ τους…

Χωρίς λογική
Θα συμφωνήσω νε την κ. Π. Κ. στην επιστολή της σχετικά με τα stage. Θα ήθελα να συμπληρώσω ότι για να επιλεχθεί κάποιος για stage πρέπει να συμπληρώσει κάποιους μήνες ανεργίας. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει ανάγκη να δουλέψει, γιατί αν έχεις πραγματικά ανάγκη από δουλειά κάνεις ο,τιδήποτε και δεν περιμένεις να συμπληρώσεις διψήφιο αριθμό μηνών ανεργίας. Στην περίπτωση αυτή η ανεργία θεωρείται "πολυτέλεια".

Επιπλέον, επειδή ήμουν άνεργη για ένα διάστημα και ρώτησα και εγώ για stage στον ΟΑΕΔ, μου απάντησαν καθαρά και ξάστερα ότι αν δεν έχω πολιτικό μέσον δεν υπάρχει περίπτωση να με καλέσουν και μου εξήγησαν την διαδικασία επιλογής: ο υπάλληλος του ΟΑΕΔ περνάει τα στοιχεία του ενδιαφερομένου σε μια βάση δεδομένων και ο εκάστοτε δημόσιος φορέας επιλέγει από αυτήν όποιους θέλει, χωρίς λογική και κριτήρια.

Κοινωνική δικαιοσύνη
Διάβασα με προσοχή την επιστολή της Π.Κ. αναγνώστριάς σας, και με έκπληξη διαπίστωσα πως εκτός από μένα τελικά υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που έχουν την ίδια άποψη και είναι το ίδιο αγανακτισμένοι με μένα.

Όλον αυτό τον καιρό ακούω για τα παιδιά αυτά που είναι εγκλωβισμένα στα stage και καταπατούνται τα δικαιώματά τους. Τι γίνεται όμως με τα δικαιώματα των υπολοίπων εγγεγραμμένων στον ΟΑΕΔ, οι οποίοι παρόλο το μεγάλο χρονικό διάστημα που βρίσκονται σε ανεργία και παρόλα τα προσόντα τους δεν επιλέγονται ποτέ; Αυτοί δεν έχουν δικαιώματα; Τελικά δικαιώματα έχουν μόνο αυτοί που " έχουν μπάρμπα στην Κορώνη" ή αλλιώς "βίσμα";

Γνωρίζω άτομα που δουλεύουν σε κάποια δημόσια υπηρεσία μέσω stage και έχουν μπει -όλοι τους- με την βοήθεια κάποιου "μέσου".

Οι stagers μπορεί να έχουν δικαιώματα που δεν τους τα αναγνωρίζουν, αλλά κάτι πρέπει να γίνει και με τα δικαιώματα των υπολοίπων, αυτών που τρέχουν κάθε φορά στον ΟΑΕΔ και ευελπιστούν να βρουν καμιά δουλειά...

Για μένα προέχει η κοινωνική δικαιοσύνη και το δικαίωμα όλων στην εργασία…

Με εκτίμηση
Χ. Μ.