Σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια, ο Δημήτρης Μαρωνίτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Πειραματικό Σχολείο της Θεσσαλονίκης και συνέχισε σπουδάζοντας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Συμπλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη Δυτική Γερμανία με υποτροφία από το ίδρυμα "Humboldt Stiftung", δίπλα στον γνωστό ελληνιστή Βάλτερ Μαργκ (Walter Marg). Το διδακτορικό του δίπλωμα το έλαβε το 1962 από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο όπου και δίδαξε Αρχαία Ελληνικά από το 1963 έως το 1968 ως εντεταλμένος υφηγητής (στη Φιλοσοφική Σχολή).

Κατά τη διάρκεια της επταετίας η δράση του ενοχλούσε το στρατιωτικό καθεστώς με αποτέλεσμα συχνά να φιλοξενείται στα κρατητήρια της συμπρωτεύουσας και της Αθήνας. Οι 8 μήνες του εγκλεισμού του από τις αρχές του 73 μέχρι της γενική αμνήστευση άφησαν το σημάδι τους στη Μαύρη γαλήνη, ένα κείμενο που γράφτηκε στο κελί, σε φθαρμένες χαρτοπετσέτες, όταν κατάφερε να βρει ένα μολύβι ο Δ. Ν. Μαρωνίτης. Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 1973 στο 8ο και τελευταίο τεύχος του περιοδικού Η Συνέχεια, και πρόσφατα, το 2007, στις εκδόσεις Το Ροδακιό.

Μετά την χούντα επανέρχεται και παραμένει καθηγητής από 1975 έως το 1996. Επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια της Γερμανίας, Αυστρίας και Κύπρου και των ΗΠΑ. Από το 1994 έως το 2001 πρόεδρος και γενικός διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Εφεξής συντονιστής του προγράμματος «Αρχαιογνωσία και Αρχαιογλωσσία στη Μέση Εκπαίδευση», που εκπονείται στο πλαίσιο του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας.

Εκτός όμως από Πανεπιστημιακός δάσκαλος ο Δ.Ν Μαρωνίτης ήταν ιδιαίτερα γνωστός και σαν αρθρογράφος μιας και από το Φεβρουάριο του 1971 που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ το πρώτο του άρθρο με τίτλο «Σημείο αναφοράς» δεν σταμάτησε όλα αυτά τα χρόνια να δημοσιεύει ανελλιπώς άρθρα. Το 1970 συμμετείχε με το κείμενο "Υπεροψία και μέθη (ο ποιητής και η ιστορία)" που είναι μια φιλολογική μελέτη για το ποίημα "Δαρείος" του Καβάφη στο τόμο Δεκαοχτώ κείμενα. Ο Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης εκτός των άλλων έχει υπάρξει και καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ. Η θητεία του όμως, υπήρξε μικρής διάρκειας: από τις 3 Νοεμβρίου 1989 έως τις 12 Σεπτεμβρίου 1990.

«Στο πρόσωπο του Δ. Ν. Μαρωνίτη αποχαιρετούμε έναν από τους τελευταίους μεγάλους πανεπιστημιακούς δασκάλους, ο οποίος με τη σοφία, τη διεθνή παρουσία του για τις ελληνικές σπουδές, την ευρυμάθειά του, τη διεισδυτική  έρευνα στον Όμηρο και την προσήλωση στη γλώσσα του λαού, καθώς και τη δημοκρατική ευψυχία και το αντιστασιακό ήθος του, «έδωσε» μαθήματα σε γενιές φοιτητών και φοιτητριών», δήλωσε σχετικά ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης. «Και, μάλιστα, πολύ ευρύτερα από το πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο οποίο υπηρέτησε. Γιατί, ο Δ .Ν. Μαρωνίτης υπήρξε από τους σημαντικότερους διανοούμενους του αντιδικτατορικού αγώνα και της δημοκρατικής μεταπολίτευσης. Γιατί, αντιπροσώπευε ο ίδιος αυτό που έγραφε το 1971 στα «18 κείμενα», μια αντίδραση «μπροστά στις βαθιές πληγές της ομαδικής μας ζωής, στα μεγάλα κύματα που και να θέλεις δεν μπορείς να τα ξεφύγεις, ακόμη και αν είσαι δειλός ή προδότης». 

Μια διαρκής, γόνιμη παρουσία στο δημόσιο βίο, πάντοτε ειλικρινής, μερικές φορές «δυσάρεστος», ένα σημείο αναφοράς για τη δημοκρατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, μια άγρυπνη δημοκρατική συνείδηση. 

Του απευθύνουμε το ύστατο χαίρε με ευγνωμοσύνη».