Αθήνα 4.3.2005
Δεν εξέπληξε η καταγγελία που έκανε στη Βουλή ο βουλευτής του Συνασπισμού κ. Λεβέντης για τις  ιδιωτικές εταιρείες που υπόσχονται στους Έλληνες την απόκτηση μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών απο ιταλικά πανεπιστήμια, μετά από σπουδές πενήντα ημερών και με την καταβολή 11.500 ευρώ.

Βοά η αγορά για την δραστηριότητα ορισμένων εξ αυτών των εταιρειών και για τις πολυποίκιλες… υπηρεσίες που σε συνεργασία με εκπαιδευτικούς οργανισμούς του εξωτερικού παρέχουν σε όποιον θέλει να αποκτήσει τίτλο σπουδών της αλλοδαπής.

Μάλιστα μερικοί ισχυρίζονται ότι σου φέρνουν κυριολεκτικά το πτυχίο στο σπίτι σου!

Πώς να μην γίνουν πιστευτές και οι πλέον απίθανες φήμες που κυκλοφορούν για την δράση των εταιρειών αυτών, όταν οι ίδιες φτάνουν στο σημείο να διαφημίζουν απροκάλυπτα «υπηρεσίες» όπως αυτές που κατήγγειλε ο κ. Λεβέντης. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις ιστοσελίδες τους στο Διαδίκτυο, μέσω του οποίου προτιμούν να προωθούν τα προϊόντα τους, για να διαπιστώσει με την πρώτη ματιά ότι υπονοούν πολλά περισσότερα από αυτά που σαφώς αναφέρουν.

Καινοφανές είναι και το εύρος της δράσης τους που πλέον εκτείνεται σε όλη την Ευρώπη και πέρα από αυτήν και όχι μόνο στις ανατολικές χώρες, όπως ξέραμε μέχρι τώρα. Το γεγονός αυτό μας βάζει την υποψία ότι ο αριθμός των τίτλων σπουδών από ξένα πανεπιστήμια που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα χωρίς να πληρούν τα ακαδημαϊκά κριτήρια, ξεπερνά κάθε προηγούμενο.

Θα ήταν αφελές να περιμένει κανείς από τους κατόχους των τίτλων ή άλλους γνώστες του… θέματος να προβούν σε επώνυμες καταγγελίες, ώστε να επιληφθεί το υπουργείο Παιδείας ή ο εισαγγελέας. Όπως επίσης αφελές είναι να πιστεύει ότι η κατάσταση μορεί να ελεγχθεί από τον ΔΟΑΤΑΠ (πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ) με την μη αναγνώριση ορισμένων πτυχίων. 

Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα είναι με την διεξαγωγή έρευνας, τα αποτελέσματα της οποίας ίσως μας εκπλήξουν τόσο για το μέγεθος του φαινομένου όσο και για τα… ποιοτικά του χαρακτηριστικά.