Αθήνα 31.10.2006
Aφού ρουφούν το αίμα του κόσμου με το καλαμάκι, επιδίδονται μετά σε «κοινωνικό έργο». Αλλη προσφέρει υποτροφίες σε αριστούχους μαθητές, άλλη φυτεύει δενδράκια στα καμένα δάση κι άλλη γίνεται χορηγός εδώ κι εκεί, κατά προτίμηση στις εκδηλώσεις του Μεγάρου Μουσικής. Πάντα με φανφάρες, μιας και ο στόχος είναι να ξεγελάσουν κανέναν αδαή και να τον πείσουν ότι έχουν «ανθρώπινο πρόσωπο», όπως επιτάσσει το σύγχρονο μάνατζμεντ (ολόκληρος κλάδος έχει αναπτυχθεί γύρω από αυτό).

Ο λόγος για τους «χρυσοκάνθαρους»* της εποχής μας, τις τράπεζες, αυτές που αύξησαν κατά 100% και 150% τα κέρδη τους την περασμένη χρονιά αφαιμάσσοντας τον κόσμο με τα υψηλά επιτόκια και τις παντοειδείς χρεώσεις. Αυτές που, όπως γράφτηκε πρόσφατα στον Τύπο, βγάζουν στον πλειστηριασμό τα σπίτια των οφειλετών και μετά τους τα πουλούν επτά φορές ακριβότερα. Αυτές που μπαίνουν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και της οικονομίας γενικότερα. Ας μην αναφέρουμε την συμπεριφορά μερικών εξ’ αυτών απέναντι στο προσωπικό τους.

Από τα παραπάνω θα καταλάβετε γιατί δεν παρευρεθήκαμε στην «Μεγάλη Στιγμή για την Παιδεία» που έλαβε χώρα πρόσφατα στο ξενοδοχείο Athenaeum Ιntercontinental κι όπου μεγάλη τράπεζα βράβευσε αριστούχους αποφοίτους Λυκείου, αν και προσκληθήκαμε.

«Μεγάλη στιγμή» για μας θα είναι όταν τις σιχτιρίσει ο κόσμος.

* «Χρυσοκάνθαρους» έλεγαν παλαιότερα τους επιχειρηματίες που ήλεγχαν με τον πλούτο τους το οικονομικό σύστημα της χώρας κι ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις. Πολλοί από αυτούς πέρασαν στην ιστορία και ως εθνικοί ευεργέτες!