Καταστροφική παγκοσμίως είναι η επίδραση της πανδημίας του covid-19 στις ώρες εργασίας και στα εισοδήματα των εργαζομένων εκτιμά η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ), η οποία χαρακτηρίζει την παρούσα κρίση ως τη χειρότερη από τον Β' παγκόσμιο πόλεμο.

Σύμφωνα με την Οργάνωση, η κρίση Covid-19 αναμένεται να εξαλείψει το 6,7% των ωρών εργασίας σε παγκόσμιο επίπεδο κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2020, που ισοδυναμεί με 195 εκατομμύρια εργαζομένους πλήρους απασχόλησης.

Μεγάλες μειώσεις προβλέπονται στα Αραβικά κράτη (8,1% ή 5 εκατ. εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης), στην Ευρώπη (7,8% ή 12 εκατ.) και στην Ασία και τον Ειρηνικό (7,2%, 125 εκατ.).

Παράλληλα προβλέπονται τεράστιες απώλειες σε εισοδήματος ιδίως στις χώρες με υψηλό μεσαίο εισόδημα (7,0%, 100 εκατ. εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης), ποσοστό χειρότερο και από αυτό της χρηματοπιστωτικής κρίσης 2008-9.

Οι τομείς που κινδυνεύουν περισσότερο είναι η στέγαση και οι υπηρεσίες τροφίμων, η βιομηχανία, το λιανικό εμπόριο και οι επιχειρηματικές και διοικητικές δραστηριότητες.

Η αύξηση της παγκόσμιας ανεργίας κατά το 2020 θα εξαρτηθεί ουσιαστικά από τις μελλοντικές εξελίξεις και τα μέτρα πολιτικής. Υπάρχει υψηλός κίνδυνος τα στοιχεία να είναι σημαντικά υψηλότερα του τέλους του έτους.

Περισσότεροι από τέσσερις στους πέντε ανθρώπους (81%) του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού των 3,3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων επηρεάζονται επί του παρόντος από τις απώλειες πλήρους ή μερικής εργασίας.

"Οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις είναι στα πρόθυρα της καταστροφής τόσο στις ανεπτυγμένες, όσο και στις αναπτυσσόμενες οικονομίες", δηλώνει ο γενικός διευθυντής της ILO, Guy Ryder. "Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα και αποφασιστικά όλοι μαζί. Τα σωστά, επείγοντα μέτρα θα κάνουν τη διαφορά μεταξύ επιβίωσης και κατάρρευσης".

Πρόσφατη, ενημερωμένη μελέτη της ΔΟΕ με τίτλο «Ο covid-19 και ο κόσμος της εργασίας» εκτιμά ότι η παρούσα κρίση είναι η χειρότερη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν. 

Υπολογίζεται ότι 1,25 δισ. εργαζόμενοι απασχολούνται σε τομείς που χαρακτηρίζονται ως υψηλού κινδύνου ως προς την αύξηση των απολύσεων και την μείωση μισθών και ωρών εργασίας. Για τους εργαζόμενους χαμηλής ειδίκευσης και απολαβών μια ξαφνική απώλεια εισοδήματος θα είναι καταστροφική.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται στον ανεπίσημο τομέα (κυρίως στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες) και είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένοι.

Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι απαιτούνται μεγάλης κλίμακας ολοκληρωμένα πολιτικά μέτρα, που να εστιάζουν σε τέσσερις πυλώνες: α) την υποστήριξη των επιχειρήσεων, της απασχόλησης και των εισοδημάτων, β) την τόνωση της οικονομίας και της εργασίας, γ) την προστασία των εργαζομένων στους χώρους εργασίας και δ) χρησιμοποιώντας τον κοινωνικό διάλογο,  κυβέρνηση, εργαζόμενοι και εργοδότες να βρουν λύσεις.

"Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πρόκληση για διεθνή συνεργασία εδώ και περισσότερα από 75 χρόνια", λέει ο Ryder. "Εάν μία χώρα αποτύχει, τότε αποτυγχάνουμε όλοι. Πρέπει να βρούμε λύσεις που να βοηθούν όλα τα τμήματα της παγκόσμιας κοινωνίας μας, ιδιαίτερα εκείνα που είναι πιο ευάλωτα ή λιγότερο ικανά να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Οι επιλογές του σήμερα θα επηρεάσουν άμεσα τον τρόπο με τον οποίο θα εξελιχθεί αυτή η κρίση και οι ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων", προσθέτει. "Με τα σωστά μέτρα μπορούμε να περιορίσουμε τον αντίκτυπο και τα σημάδια που αφήνει. Πρέπει να επιδιώξουμε την καλύτερη ανάκαμψη, ώστε τα νέα συστήματά μας να είναι ασφαλέστερα, πιο δίκαια και πιο βιώσιμα από αυτά που επέτρεψαν να συμβεί αυτή η κρίση".