Aθήνα 21.11.2006
Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση και ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόπουλος θα πάρουν στα σοβαρά τις προτάσεις του ΑΣΕΠ και θα βάλουν οριστικά τέρμα στο φαύλο καθεστώς των συμβάσεων έργου, που τόσα δεινά έχει σωρεύσει στην ελληνική κοινωνία την τελευταία δεκαετία.

Το χρωστούν πρώτα από όλα στη σημερινή νεολαία, η οποία πορεύεται με υψηλό αίσθημα αξιοπρέπειας και διεκδικεί το αναφαίρετο δικαίωμά της στην εργασία χωρίς να ανέχεται τα έωλα πολιτικά παιχνίδια που μερικοί προσπαθούν να παίξουν στις πλάτες της και χωρίς να συγχωρεί τις ταπεινώσεις που την υποχρεώνουν πολλές φορές να γευθεί.

Κι αν τα παραπάνω δεν λένε τίποτα σε μερικούς μικροπολιτικούς, τότε ας σκεφτούν ότι ούτε καν το κομματικό συμφέρον τους δεν εξυπηρετεί πλέον αυτή η κατάσταση, καθώς όλοι οι Έλληνες έχουν καταλάβει την κοροϊδία και τον εξευτελισμό που τους επιφύλασσαν οι πολιτικοί όλα αυτά τα χρόνια και έχουν πλέον εξεγερθεί.

Είναι πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η κυβέρνηση δείχνει να έχει πάρει το μήνυμα, αν κρίνουμε από την δέσμευσή της να προχωρήσει στην σύσταση οργανικών θέσεων στους δήμους, κάτι που ερμηνεύεται ως μια πρώτη προσπάθεια να περιοριστούν οι «αμαρτωλές» θέσεις με σύμβαση έργου και να εξυγιανθεί το όλο σύστημα των προσλήψεων.

Αυτό όμως δεν είναι παρά ένα πρώτο βήμα στην πορεία προς την ομαλοποίηση της κατάστασης, αφού το σύμπτωμα δεν συναντάται μόνο στους ΟΤΑ αλλά και στην κεντρική δημόσια διοίκηση και κυρίως στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, τα οποία στα πλαίσια της αυτονομίας τους λειτουργούν εντελώς ασύδοτα και κατά παράδοξο τρόπο ενώ προσλαμβάνουν προσωπικό χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν έρχονται κατόπιν και ζητούν την συνδρομή της πολιτείας για να το μονιμοποιήσουν!

Η Proslipsis, που ως γνωστόν ανέδειξε και πολέμησε το άθλιο καθεστώς των συμβάσεων έργου από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας της (σχετική είναι η πρωτοβουλία της), θα συνεχίσει τον αγώνα της μέχρι την πλήρη εξομάλυνση του συστήματος. Κι αν μερικοί δυσανασχετούν με την ένταση της πολεμικής της να ξέρουν ότι αυτή επιβάλλεται από το μεγέθος του κοινωνικού προβλήματος, το οποίο βιώνει έντονα μιας και καθημερινά γίνεται αποδέκτης της αγωνίας των πολιτών.

Κάποιοι άλλοι ζουν σε αποστειρωμένα περιβάλλοντα και δεν παίρνουν πρέφα τι γίνεται γύρω τους…