Αθήνα 12.8.2010
Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Τα προγράμματα της κοινωνικής οικονομίας, που εσπευσμένα η κυβέρνηση ρίχνει στη μάχη κατά της ανεργίας, υλοποιούνται με επιτυχία σε χώρες του εξωτερικού εδώ και αρκετά χρόνια.

Η καθυστερημένη μεταφορά τους στη χώρα μας οφείλεται στις σκοπιμότητες και την αβελτηρία των κυβερνώντων και ιδιαίτερα στην εγκληματική επιλογή τους να μειώνουν πλασματικά την ανεργία διογκώνοντας τον δημόσιο τομέα.

Πρόκειται για προγράμματα που ξεφεύγουν από την πεπατημένη των τυφλών και χωρίς αποτέλεσμα επιχορηγήσεων, δημιουργώντας πραγματικές θέσεις εργασίας και μάλιστα τις περισσότερες φορές καλοπληρωμένες.

Πρόσθετη σημασία και αξία τους προσδίδει το γεγονός ότι απευθύνονται σε κοινωνικές ομάδες που δεν έχουν "στον ήλιο μοίρα" (άτομα με αναπηρίες, απεξαρτημένους, αποφυλακισμένους, κ.ά.).

Απομένει να γίνουν γνωστές οι λεπτομέρειες εφαρμογής των προγραμμάτων αυτών, για να δούμε αν η πολιτεία θα επιδείξει την απαραίτητη βούληση και φαντασία που θα τα κάνει λειτουργικά και αποτελεσματικά.

Θα μπορέσει να ξεπεράσει επιτυχώς τους σκοπέλους που θέτει το δίκαιο του ανταγωνισμού; Το οποίο δίκαιο -παρεμπιπτόντως- το "ξεσχίζει" με άλλα προγράμματα και με τις χαριστικές ρυθμίσεις προς επιχειρήσεις.

Κυρίως, όμως, θα παρέχει πολύπλευρη στήριξη στις επιχειρήσεις που θα ιδρυθούν και θα καταφέρει να κινητοποιήσει τον κρατικό μηχανισμό (υπουργεία, Οργανισμούς, ΔΕΚΟ, κ.λπ.) προς τούτο;

Ίδωμεν.