Αθήνα 20.5.2013, 15:32

Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Από την δεκαετία του 1980 μέχρι πρόσφατα σχεδόν τα μόνα αποτελεσματικά προγράμματα κατά της ανεργίας που εφάρμοζαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις ήταν αυτά της νεανικής επιχειρηματικότητας, που διαχειριζόταν ο προσφάτως καταργηθείς ΕΟΜΜΕΧ.

Η "συνταγή" που έκανε τα προγράμματα αυτά αποτελεσματικά ήταν η γενναία χρηματοδότηση, που κυμαινόταν γύρω στα 50.000 ευρώ, αλλά και οι υπηρεσίες συμβουλευτικής και ο έλεγχος κατά τα πρώτα και πλέον κρίσιμα χρόνια της λειτουργίας της επιχείρησης.

Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό της τότε κοινωνικής κατάστασης το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των ωφελουμένων από τα προγράμματα αυτά ήταν απόφοιτοι δευτεροβάθμιας και υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Μόλις περί τα μέσα της δεκαετίας του 1990 άρχισαν να εκδηλώνουν ενδιαφέρον και να υπερτερούν οι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Δυστυχώς τα προγράμματα αυτά έπαψαν να λειτουργούν πριν από τρία χρόνια, λίγο πριν καταργηθεί ο ΕΟΜΜΕΧ κι αφού τελευταία οι δικαιούχοι υπερδιπλασιάστηκαν, ένδειξη της μεγάλης αποδοχής που είχαν από το κοινό.

Τελευταία η πολιτεία τα υποκατέστησε με κάποια άλλα σαφώς πιό "φτωχά" και -φοβούμαστε- αναποτελεσματικά. Ωστόσο, ακόμη και αυτά έτυχαν μεγάλης αποδοχής από το κοινό, όπως παραδέχθηκε πρόσφατα και το υπουργείο Ανάπτυξης.

Όπως μεγάλη ζήτηση παρουσιάζουν και τα προγράμματα επιστροφής στην ύπαιθρο και δραστηριοποίησης στον αγροτικό τομέα μέσω της παροχής γης. Την τάση, μάλιστα, για επιστροφή στην... φύση και στον αγροτικό τομέα από εκατοντάδες χιλιάδες νέους επιβεβαιώνει και πρόσφατη έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ.

Θα περίμενε κανείς ότι αυτή, η διαπιστωμένη τα τελευταία χρόνια πρόθεση των νέων ιδίως ανθρώπων για στροφή στην επιχειρηματικότητα, την αυτοαπασχόληση και την αγροτική δραστηριότητα θα κινητοποιούσε το... σύμπαν, δηλαδή την κυβέρνηση και όλες τις εμπλεκόμενες κρατικές υπηρεσίες. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει. Γιατί άραγε;

Μία εξήγηση λέει ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις παραμένουν ακόμα δέσμιες του μακροχρόνιου πελατειακού παρελθόντος, παρότι αναζητούν νέο προσανατολισμό. Πολύ, όμως, φοβούμαστε ότι δεν είναι αρκετή.

Μάλλον πρόκειται για τη συνήθη αβελτηρία και ανοργανωσιά, αλλά και για το γεγονός ότι η πολιτεία δεν εμπιστεύεται το αυξημένων επαγγελματικών προσόντων νεανικό δυναμικό της χώρας και αναλώνει τις δυνάμεις της στο να... αγοράζει αγρόν σε αλλότρια μέρη.