|
Αθήνα 13.9.2014, 15:40
Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ Μας ψέγει αναγνώστης μας επειδή παροτρύνουμε τον κόσμο να στραφεί προς την επιχειρηματικότητα και το ελεύθερο επάγγελμα.
«Στα 100 ευρώ που βγάζει ένας μικροεπιχειρηματίας τα 70 τα παίρνει το κράτος με ΦΠΑ, φόρους και εισφορές, κι έχει να πληρώσει και νοίκια, δόσεις, ηλεκτρικό, τηλέφωνο, νερό, κοινόχρηστα...», λέει. Και μας συμβουλεύει: «Μην βάζετε τον κόσμο σε μπελάδες».
Έχει τα δίκια του. Τελευταία η κατάσταση έχει γίνει οικτρή για τους μικροεπιχειρηματίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Έφτασαν στο σημείο να τους θεωρούν συλλήβδην ψιλοαπατεώνες - φοροφυγάδες και να τους φορολογούν από το πρώτο ευρώ!
Όμως, μέσα στην πικρία του και στα προβλήματά του ξεχνά φαίνεται πως η επιχειρηματικότητα είναι που: Πρώτον, δημιουργεί πλούτο και δυνητικά μπορεί να αναστρέψει την κακή πορεία της χώρας, φέρνοντας την ελπίδα για καλύτερες ημέρες, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο. Δεύτερον, μπορεί να εξασφαλίσει σε έναν νέο σημαντικά έσοδα από την πρώτη στιγμή, παρόλες τις τωρινές κακές συνθήκες, αρκεί να κινείται στη σωστή κατεύθυνση, όχι υποχρεωτικά της καινοτομίας (μην ξεχνάμε και τις διευκολύνσεις των επιδοτήσεων σε χρήμα και προσωπικό).
Οι άλλες δύο επιλογές που έχει σήμερα ένας νεοεισερχόμενος στην εργασιακό χώρο (δεν μας αρέσει ο όρος «αγορά εργασίας») είναι η υπαλληλική των 400 - 500 ευρώ και η μετανάστευση.
Η πρώτη είναι μια κάποια επιλογή, ιδιαίτερα για όσους αρκούνται στα ελάχιστα ή έχουν υιοθετήσει σπαρτιατικό τρόπο ζωής ή έχουν κι άλλα εισοδήματα!
Η μετανάστευση δεν είναι και άσχημη, αν πρόκειται για τη γηραιά ήπειρο ή κάπου κοντά και καλοπληρώνεσαι ή και αποκτάς σημαντική γνώση ή εμπειρία.
Άρα, καθίσταται σαφές -στον καθένα νομίζουμε- ότι η στήριξη της επιχειρηματικότητας είναι μονόδρομος, ακόμη και σε αυτούς τους δίσεκτους καιρούς που ζούμε. Για να φτάσουμε κάποτε στο σημείο να μην φεύγει ο κόσμος στο εξωτερικό και να μην παίρνει ο νεοεισερχόμενος 400 - 500 ευρώ.
Γι' αυτό και μέλημα όλων μας θα έπρεπε να είναι η ενθάρρυνση των νέων προς το επιχειρείν και όχι η αποθάρρυνση. Και παράλληλα η διαμόρφωσή ενός καλύτερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος.
Μην ξεχνάμε ότι οι έλληνες ήμασταν κοσμοπολίτες, δεινοί επιχειρηματίες, αεικίνητοι και τολμηροί, πριν μας «χτυπήσει» η πελατειακή πανούκλα (σαφώς συγγενεύει με τη συγκινησιακή του Βίλχελμ Ράιχ).
Εσείς, τι λέτε;
Υ.Γ.: Εννοείται, η επιχειρηματικότητα η δημιουργική και υγιής και δη του αυξημένου προσόντων νεανικού δυναμικού. Γιατί ή άλλη, των επενδυτών, όπως φαίνεται σε λίγο θα γίνει συνώνυμη της απάτης. Αν δεν έχει ήδη γίνει. |
