Αθήνα 27.5.2009
Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Αν ρωτήσετε έναν επιχειρηματία (με όλη τη σημασία της λέξης) τι εντύπωση του προκαλεί αυτή η εικόνα της ζητιανιάς και της... κλαψούρας που επίμονα συντηρούν με τις ενέργειες τους οι εκπρόσωποι των εργοδοτών, θα σας απαντήσει χωρίς περιστροφές: αλγεινότατη.

Αν επιμείνετε λίγο θα αρχίσει να σας μιλάει για τον εκφυλισμό της επιχειρηματικότητας και τον αμοραλισμό των σημερινών εκπροσώπων της, «που έχουν αναγάγει την κερδοσκοπία σε αξία και που η απληστία τους τρέχει από τα παντζάκια τους».

Θα υπενθυμίσει ότι επιχειρηματικότητα είναι η αναμέτρηση του ανθρώπου με τον εαυτό του με στόχο την εξέλιξή του σε ατομικό, κοινωνικό και βέβαια οικονομικό επίπεδο κι ότι ο επιχειρηματίας είναι «οικοδόμος», «που πάει τη ζωή μπροστά και που ποτέ δεν εκμεταλλεύεται ανθρώπους ή πόρους».

Θα τονίσει ότι η επιχειρηματικότητα σέβεται και ενισχύει τον εργαζόμενο χωρίς να περιμένει από αυτόν ανταλλάγματα, αν και αυτά έρχονται από μόνα τους «γιατί στην Ελλάδα λειτουργεί το φιλότιμο κι αλίμονο στον επιχειρηματία που θα το αγνοήσει».

Θα περιφανευτεί ότι ο επιχειρηματίας στηρίζει την επιβίωσή του αποκλειστικά στις δυνάμεις του -αυτό άλλωστε είναι και το στοίχημα με τον εαυτό του- και θεωρεί άκρως υποτιμητικά τα «δεκανίκια» των κρατικών ενισχύσεων, της περικοπής των μισθών και των «ελαστικών» μορφών απασχόλησης όταν δει τα κέρδη του να μειώνονται ή την δουλειά να καταποντίζεται.

Θα σας αποκαλύψει ότι η ποιότητα της επιχειρηματικότητας στη χώρα μας είναι κάκιστη και ότι το γεγονός ότι σε αυτή δραστηριοποιούνται πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες ερμηνεύεται ως σύμπτωμα υπανάπτυξης και όχι ανάπτυξης όπως θέλουν μερικοί να το παρουσιάζουν.

Θα οργισθεί όταν τον ρωτήσετε για το ρόλο του κράτους «που μόνο εμπόδια βάζει στην επιχειρηματικότητα».

Θα γελάσει όταν αναφερθείτε στα «νέα εργαλεία» της επιχειρηματικότητας, όπως για παράδειγμα η λεγόμενη «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη», την οποία μάλλον θα χαρακτηρίσει απάτη: «δωρίζουν ένα μικρό ποσό σε αγαθοεργίες και πληρώνουν ένα πολύ μεγαλύτερο για να τις διαφημίσουν».

Θα σας διαβεβαιώσει ότι, ακόμη και σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που διανύουμε, δεν υπάρχει σώφρων επιχειρηματίας που θα μετέφερε την επιχείρησή του στο εξωτερικό. "Να επεκτείνει την δραστηριότητά του σε άλλες χώρες, ναι".

Θα σας πει κι άλλα πολλά που μάλλον θα σας ξαφνιάσουν και που ίσως σας κάνουν να αναθεώρησετε πολλές από τις απόψεις σας περί επιχειρηματικότητας.

Το πρόβλημα είναι που θα βρείτε τέτοιον επιχειρηματία, αφού το... είδος τείνει προς εξαφάνιση. Με κρατική μέριμνα.