Αθήνα 14.3.2010
Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Όπως όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και η παρούσα δεν φαίνεται να κατανοεί πόσο αναγκαία είναι για τη χώρα η στροφή προς τη νεανική επιχειρηματικότητα κι ετοιμάζεται και αυτή να χαραμίσει εθνικούς και κοινοτικούς πόρους σε προγράμματα «ανάπτυξης» και «απασχόλησης» που αγγίζουν τα όρια της πρόκλησης.

Αναφερόμαστε κυρίως στα προγράμματα επιδότησης υφισταμένων επιχειρήσεων, αυτά που -μαζί με την φοροαπαλλαγή των μεγάλων επιχειρήσεων την τελευταία πενταετία- ευθύνονται σε μεγαλο βαθμό για την ελεεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία και για την εκτίναξη της ανεργίας στο 20%. Ένα διαχρονικό σκάνδαλο που καμιά κυβέρνηση δεν τόλμησε να διερευνήσει λόγω των κραυγαλέων ευθυνών τους.

Ας ετοιμαστούμε, λοιπόν, και πάλι να γίνουμε θεατές μιας ιλαροτραγωδίας, όπου ένα κράτος - πάτρονας ελεεί την κομπραδόρικη, τυχοδιωκτική και παρασιτική οικονομία και ευνουχίζει αυξημένες δυνατότητες και προσόντα που θα μπορούσαν να ανανεώσουν την παραγωγική βάση της χώρας, να αναβαθμίσουν την -χαμηλοτάτου επιπέδου- ποιότητα της επιχειρηματικότητας και να προσφέρουν τα μέγιστα στην ελληνική οικονομία και στην εργασία.

Το αίτημα για γενναία χρηματοδότηση και υποστήριξη κάθε νέου ή ομάδας νέων που στρέφεται προς την επιχειρηματικότητα και ιδιαίτερα προς παραγωγική δραστηριότητα, για μια ακόμη φορά παραπέμπεται στις ελληνικές καλλένδες. Το αυξημένων προσόντων και δυνατοτήτων, ξεχασμένο νεανικό δυναμικό της πατρίδας μας ρίχνεται και πάλι στον καιάδα και μάλιστα σε μια εποχή που ευνοεί τις ουσιώδεις διαρθρωτικές αλλαγές. 

Υ.Γ.: Προς επίρρωσιν των παραπάνω. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις επιχειρήσεις που αυτές τις ημέρες εντάσσονται στο αναπτυξιακό νόμο, με θλίψη θα διαπιστώσει ότι οι δραστηριότητές τους, στην συντριπτική πλειονότητά τους, κινούνται σε παραδοσιακό και αντιαναπτυξιακό επίπεδο, όπως είναι -για παράδειγμα- η δημιουργία πάρκινγκ. Τίποτα νέο, τίποτα σύγχρονο. Τίποτα ελπιδοφόρο.