Στο πρώτο κεφάλαιο, για την μισθολογική δαπάνη, αναλύεται το ύψος αυτής το οποίο ανέρχεται στα 15,8 δις ευρώ ή 9,0% του ΑΕΠ, το 2015, ποσοστό το οποίο είναι μικρότερο του ευρωπαϊκού μέσου όρου (9,2% του ΑΕΠ) καθώς και η διαχρονική μείωση των ετήσιων τακτικών αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων από το 2009. 

Στο δεύτερο κεφάλαιο, για την απασχόληση στο δημόσιο τομέα, παρατίθενται τα στοιχεία που έχει συλλέξει βάσει κοινών και ομοιογενών κριτηρίων ο ΟΟΣΑ, με βάση τα οποία η απασχόληση στον ελληνικό δημόσιο τομέα ως ποσοστό του εργατικού δυναμικού βρίσκεται κάτω από το μέσο όρο του ΟΟΣΑ και τις αντίστοιχες τιμές των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Μ. Βρετανίας. 

Τέλος, στο τρίτο κεφάλαιο, η μελέτη αποφαίνεται ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με απολύσεις και μείωση του δημόσιου καθώς η μείωση μισθών και απασχόλησης κατά 30% στο δημόσιο τομέα μετακυλίεται σε ολόκληρη την κοινωνία, αποδυναμώνει το ασφαλιστικό σύστημα και επηρεάζει καταλυτικά τον ιδιωτικό τομέα μεταφραζόμενο ως μείωση της κατανάλωσης.