Αιτιολογώντας την παραπάνω ρύθμιση, το υπουργείο Εσωτερικών αναφέρει τα εξής: «Το 1998 νομοθετείται για πρώτη φορά στο δημόσιο τομέα η εκχώρηση των υπηρεσιών καθαριότητας, φύλαξης και σίτισης σε τρίτους (εργολάβους), υπό την προϋπόθεση ότι η αμοιβή του αναδόχου δεν θα υπερβαίνει το κόστος από την πλήρωση των κενών οργανικών θέσεων στους σχετικούς τομείς. Τρία χρόνια μετά, το 2001, η πρόβλεψη για το όριο αυτό καταργείται. Και η πρακτική των εργολαβικών αναθέσεων γενικεύεται, γίνεται καθεστώς.

Το αποτέλεσμα μέχρι τις μέρες μας ήταν: α) να εκτιναχθεί το κόστος των εργολαβικών συμβάσεων, λόγω των πρακτικών καρτέλ που επέβαλλαν οι ανάδοχοι και λόγω της κατάργησης του πλαφόν και, β) να καταστρατηγηθούν όλα τα εργασιακά και οικονομικά δικαιώματα των εργαζομένων στις εταιρείες αυτές. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) ο συγκεκριμένος κλάδος εμφανίζει εκτεταμένη παραβατικότητα, όπως προκύπτει από τις συγκεντρωτικές καταστάσεις του Μητρώου Παραβατών στους κλάδους φύλαξης και καθαρισμού».