Αθήνα 13.5.2013, 22:22

ΣΥΡΙΖΑ
Ομιλία του Προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Α. Τσίπρα στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι,
Σας ευχαριστώ για την πρόσκλησή σας να απευθυνθώ στην ετήσια γενική συνέλευση των μελών του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών υπό τη θεσμική μου ιδιότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Γι’ αυτό, άλλωστε είναι και η πρώτη φορά που βρίσκομαι ανάμεσά σας.

Θα ήθελα όμως ευθύς εξαρχής να σας θέσω τις απόψεις μας δίχως περιστροφές και περικοκλάδες.

Η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μια πρωτοφανή οικονομική κρίση που παίρνει διαστάσεις εθνικής τραγωδίας και ανθρωπιστικής κρίσης.

Από αυτή τη κρίση δε πρόκειται να βγούμε αν δε συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι δε μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε όπως μέχρι χθες.

Η χώρα χρειάζεται ριζικές ριζοσπαστικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα για να αποφύγει την ολική καταστροφή.

Και ευθύνη απέναντι στη χώρα και στις επόμενες γενιές έχουμε όλοι.  Πολιτικά κόμματα και παραγωγικές δυνάμεις.

Και επειδή σας είπα ότι από τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ θα έχετε καθαρές κουβέντες. Καθαρές σχέσεις χωρίς μισόλογα.

Θέλω λοιπόν χωρίς περικοκλάδες να σας πω το εξής.

Η απουσία σας από τις διαπραγματεύσεις για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας είναι αδικαιολόγητη. 

Η άρνηση της συζήτησης για τον καθορισμό των μισθών και των όρων εργασίας δεν βοηθά κανένα.

Δε συμβάλλει στην ανάπτυξη, βαθαίνει το διχασμό.

Σας καλώ να επανεξετάσετε αυτή την απόφαση.

Θέλω να καταστήσω σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις το εξής:

Εμείς θέλουμε να ανασυγκροτήσουμε την οικονομία, την κοινωνία, τη χώρα, που άλλοι διαλύουν.

Κι αυτό δεν μπορεί,  δεν είναι δυνατό να γίνει, και δεν θα γίνει, με ελεεινά αμειβόμενο εργατικό δυναμικό, με ρακένδυτους και ανασφαλείς εργαζόμενους, με εκατομμύρια ανέργους ή υπόδουλους σε διαλυμένες εργασιακές σχέσεις.

Τα μνημόνια και οι πολιτικές επιβολής τους οδηγούν ακριβώς σε μια σύγχρονη δουλοπαροικία.

Σε μια αντίληψη του κέρδους, της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας, βασισμένη στην εξαθλίωση των πολλών εν ονόματι του πλουτισμού και της  ισχύος των λίγων.

Ποια ανάπτυξη και ποια πρόοδο μπορεί όμως να περιμένει κανείς όταν οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται ως υποζύγια;

Ακόμα κι αν ξεχάσει το απάνθρωπο και την ανηθικότητα ενός τέτοιου καθεστώτος, πώς είναι δυνατό να περιμένει κανείς από υποζύγια να παράγουν αυτό που θα μπορούσαν να παράγουν ελεύθεροι, καλά αμειβόμενοι, συμμέτοχοι στο σχεδιασμό της παραγωγής, εργαζόμενοι;

Για μας, κυρίες και κύριοι, είναι απλό: Ο Άνθρωπος είναι το βασικό εργαλείο της ανάπτυξης.

Και ο Άνθρωπος πρέπει να είναι ο σκοπός της πολιτικής μας.

Η υλική, μορφωτική, ηθική, πολιτιστική του ευημερία να βρίσκεται στο κέντρο της.

Διαφορετικά, αν πιστεύουμε ότι αρκεί ο αυτοματισμός του κέρδους για να προχωρήσουν η οικονομία και η κοινωνία προς τα μπρος, οδηγούμαστε σε ένα καθεστώς που πολλοί αποκαλούν σύγχρονο μεσαίωνα.

Και που τον προάγγελό του ζούμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.

Επιτρέψτε μου την υποχώρηση στο πειρασμό, να σας υποβάλω στη μικρή δοκιμασία να ακουστεί σ’ αυτή την αίθουσα το όνομα ενός ανθρώπου που οι περισσότεροι δεν θα συμπαθείτε, αν και έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια:

Του Βλαδιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ. Που έμεινε στην ιστορία γνωστός ως Λένιν!

Επειδή λοιπόν καλό είναι να μαθαίνει κανείς ακόμα και από τους αντιπάλους του, θέλω να σας θυμίσω μια πασίγνωστη φράση του για την ανοικοδόμηση της τότε κατεστραμμένης χώρας του:

Σοσιαλισμός ίσον σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός.

Αυτό αναφέρεται σε μια παρωχημένη βέβαια εποχή. Τηρουμένων όμως των ιστορικών αναλογιών, και με μια δόση αυθαιρεσίας, μπορούμε να πούμε:

Ανάπτυξη ίσον δημοκρατία συν επενδύσεις. Ελευθερίες, κοινωνικά δικαιώματα, δίκαιη αμοιβή, συμμετοχή των εργαζομένων. Συν επιχειρηματικότητα, καινοτομία, σχεδιασμένη επένδυση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού σε τομείς που ωθούν την οικονομία και τη χώρα προς τα μπρος.

Κυρίες και κύριοι,
Η πιο επαναστατική πράξη που θα μπορούσε να κάνει στις μέρες μας, είναι να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας.

Ζούμε μια περίοδο μύθων. Τελευταίο στάδιο της πολιτικής των μνημονίων φαίνεται ότι είναι η μυθολογία.

Μύθος ότι βγαίνουμε από το τούνελ.

Μύθος ότι αρχίζει η ανάπτυξη.

Μύθος ότι κάμπτεται η ανεργία.

Μύθος ότι υπάρχει αποδοχή των θυσιών από την κοινωνία. Μύθος ότι η κυβέρνηση εκπροσωπεί την πολιτική σταθερότητα. Μύθος ότι όλα εν γένει αλλάζουν προς το καλύτερο.

Αυτή  στρατηγική της μυθολογίας πιθανόν να σχετίζεται με  εκλογικά σχέδια.

Βασικά όμως εκφράζει τα αδιέξοδα της κυβέρνησης και της πολιτικής της.

Στο ψέμα, την εξαπάτηση, τη διαστρέβλωση καταφεύγουν καθεστώτα αυταρχικά, διεφθαρμένα και κυρίως αποτυχημένα.

 Όταν η πραγματικότητα είναι αντίθετη με τα έργα τους τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα -αυτή η αρχή τα καθοδηγεί.

Και επί του συγκεκριμένου δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να απαντήσει κανείς στους μύθους με στοιχεία.

Γιατί οι πολίτες, όλοι μας, μπορούμε και να μυρίσουμε την κόπρο του Αυγεία του πελατειακού κράτους τους, να δούμε τη Λερναία Ύδρα της γραφειοκρατίας τους, να αισθανθούμε τα νύχια από τις Στυμφαλίδες Όρνιθες της φορολογίας τους.

Όλα τα τέρατα και σημεία που υποτίθεται ότι με την πολιτική της κυβέρνησης ψυχορραγούν, είναι τυραννικά παρόντα καθημερινά στις ζωές των ανθρώπων.

Αν ο πρωθυπουργός θέλει να εμφανίζεται ως σύγχρονος Ηρακλής, εμείς δεν μπορούμε να του το απαγορεύσουμε.

Ας προσέξει μόνο με τα άλογα του Γηρυόνη -όποιος σπέρνει δόντια δεν μπορεί να προσδοκά κοινωνικά και πολιτικά άνθη.

Οι κοινωνίες που υποφέρουν μπορεί να εξεγείρονται, να αντιστέκονται, να σωπαίνουν, να απελπίζονται -αλλά δεν παραμυθιάζονται.

Γιατί απλούστατα οι μύθοι δεν δίνουν ούτε δουλειά, ούτε ψωμί, ούτε μόρφωση, ούτε φυσικά ανάπτυξη.

Και αν κάποιος χρειάζεται επειγόντως προσαρμογή στη πραγματικότητα, αυτός είναι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του.

Η επιχείρηση πολιτικής εξαπάτησης της κοινωνίας, ότι βγαίνουμε από το τούνελ, μπας και βγάλουμε και τον επόμενο βήμα, δε συνιστά στρατηγικό σχέδιο για την επόμενη μέρα μιας χώρας που χειμάζεται.

Ούτε μπορεί διαρκώς να παραμερίζεται η λαϊκή αντίδραση με τη πυγμή της καταστολής και με πολιτικές επιστρατεύσεις που παραπέμπουν σε δικτατορίες.

Η κοινωνική συναίνεση και η σταθερότητα είναι πράγματι το οξυγόνο της οικονομίας.

Η αδυναμία εγγύησής της εκτοπίζει την παραγωγική δυναμική, περισσότερο απ’ οποιονδήποτε άλλο παράγοντα.

Η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί ούτε να την εμπεδώσει ούτε να την εγγυηθεί.

Γιατί η ίδια συνωμοτεί εναντίον της κοινωνίας.

Αναλώνεται στην ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού. Σε μεθοδεύσεις κοινωνικής απομόνωσης όσων αντιδρούν στην πολιτική της.

Εκβιάζει κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, αντί να σχεδιάζει το μέλλον.

Δεν αυξάνει το ωράριο των μόνιμων καθηγητών για να δουλέψουν αυτοί περισσότερο. Αλλά για να δουλέψουν αύριο λιγότεροι.

Για να προστεθούν στην ανεργία την επόμενη σχολική χρονιά και οι αναπληρωτές καθηγητές.

Και ανακοίνωσε αυτήν την απόφασή της στο πάρα πέντε των εξετάσεων.

Γιατί εκτελεί το Μνημόνιο εκτελώντας την κοινωνία.

Αλλά μια κυβέρνηση που κυβερνά επιστρατεύοντας, είναι μια κυβέρνηση στο παρά πέντε της δικής της αποστρατείας.

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι,
Είναι, πλέον, σαφές, ότι οι πιο έγκυρες, διεθνείς και εγχώριες αναλύσεις,  συγκλίνουν στην επισήμανση της αποτυχίας και των αδιεξόδων της λιτότητας.

Οι συνέπειες της ύφεσης δεν αντιμετωπίζονται εντείνοντας την πολιτική της ύφεσης.

Εμείς το λέγαμε από την πρώτη μέρα. Σήμερα το βλέπουν όλοι.

Όλοι, εκτός από τους τρείς πολιτικούς αρχηγούς της συγκυβέρνησης.

Οι οποίοι δεν βλέπουν.

Μόνον ακουν τις εντολές της κυρίας Μέρκελ.

Και φιλοτεχνούν εικόνες δημοσιονομικής αισιοδοξίας – κι αυτές με ημερομηνία λήξης –  την ίδια στιγμή που η κοινωνία κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα.

Και αν αυτό που προσδοκούν είναι ένα νέο κούρεμα του χρέους μετά τις Γερμανικές εκλογές, πρέπει να είναι προετοιμασμένοι πως αυτό θα συνοδευτεί με ένα πακέτο τόσο σκληρό όσο δεν έχουν ακόμη και οι ίδιοι φανταστεί.

Όποιος περιμένει ότι η τακτική του καλού και υπάκουου μαθητή, θα φέρει κέρδος στη χώρα πλανάται.

 Η αναπόφευκτη αναδιάρθρωση του χρέους θα είναι επωφελής για τη χώρα μόνον εάν ο λαός μας παρέμβει δυναμικά στις εξελίξεις.

Μόνον αν ο λαός μας με τους αγώνες και τη δημοκρατική του επιλογή, αναδείξει μια κυβέρνηση χωρίς δεσμεύσεις και χωρίς χαλινάρια, να διαπραγματευθεί και να κερδίσει προς όφελος του λαού και του τόπου.

 Μια κυβέρνηση με σχέδιο όχι αυτό που θα αποφασίσει η κα Μέρκελ αλλά την αναγκαία αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας.

Και μια τέτοια κυβέρνηση, δε μπορεί παρά να έχει ως βασικό κορμό το ΣΥΡΙΖΑ.

Εμείς σε αντίθεση με τη κυβέρνηση που δεν έχει άλλο σχέδιο από το μνημόνιο, τολμάμε να ανοίξουμε το διάλογο για τη μεταμνημονιακή εποχή.

Τη δύσκολη αυτή συζήτηση για την ανοικοδόμηση της οικονομίας και της παραγωγικής της βάσης.

Το δικό μας σχέδιο για τη μεταμνημονιακή εποχή περιλαμβάνει πέντε μεγάλες, άμεσες πρωτοβουλίες, για  την αποκατάσταση της οικονομικής και κοινωνικής σταθερότητας.

Επιτρέψτε μου, να σας τις παρουσιάσω συνοπτικά:

1. Ακύρωση του καταστροφικού μνημονίου και αντικατάστασή του, με νομοθετική πρωτοβουλία στη Βουλή, με Εθνικό Σχέδιο για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου.

Και ταυτόχρονα επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με στόχο μια Ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος της Ευρωπαϊκής περιφέρειας, αντίστοιχη αυτής του 1953 στο Λονδίνο, που διέγραψε το 60% του γερμανικού χρέους, με μορατόριουμ αποπληρωμής του εναπομείναντος και ρήτρα ανάπτυξης.

2. Δημοσιονομική σταθεροποίηση με κοινωνικά δίκαιο και βιώσιμο τρόπο.

Θα επικεντρωθούμε στην αύξηση των δημόσιων εσόδων τα οποία, ως ποσοστό του ΑΕΠ, διαχρονικά υπολείπονται του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

 Η πολιτική επιλογή μας για σταθεροποίηση μέσω των δημόσιων εσόδων είναι στον αντίποδα του Μνημονίου.

Το οποίο εστιάζει τη δημοσιονομική σταθεροποίηση στην υφεσιακή μείωση των δημόσιων δαπανών.

Και, γι’ αυτό, αποτυγχάνει ξανά και ξανά.

3. Διαμόρφωση ενός σταθερού εργασιακού και φορολογικού πλαισίου.

Είμαστε αντίθετοι στην απαξίωση του ανθρώπινου κεφαλαίου. Ο κόσμος της εργασίας πρέπει να αμείβεται με δίκαιο τρόπο. Έτσι ώστε να είναι αρωγός και συμμέτοχος, από κοινού με τους παραγωγικούς επιχειρηματίες, στην εθνική προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του τόπου.

Στην κατεύθυνση αυτή, έχουμε στόχο να επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό στο επίπεδο της 31ης Δεκεμβρίου 2011. Δηλαδή, ανεξαρτήτως ηλικίας, στα €751 μεικτά.

Θα επαναφέρουμε, επίσης, το ευρωπαϊκό κεκτημένο για τις συλλογικές συμβάσεις και την επεκτασιμότητά τους. Όπως, επίσης, και το θεσμό της μετενέργειας.

Αύριο λήγει η μετενέργεια των μεγάλων κλαδικών συμβάσεων. Χιλιάδες εργαζόμενοι θα κινδυνεύσουν να πληρώνονται με το βασικό μισθό.

Η συγκυβέρνηση και η τρόικα ήδη πανηγυρίζουν για την υποτιθέμενη θετική επίπτωση στην ανταγωνιστικότητα.

Εύλογα θέλουν να αγνοούν την πρόσφατη έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, η οποία υπενθυμίζει ότι «ο μισθός έχει λιγότερη σημασία για την ανταγωνιστικότητα από άλλους παράγοντες», διαρθρωτικής φύσης, όπως, για παράδειγμα, η γραφειοκρατία, η διαφθορά, το δαιδαλώδες φορολογικό σύστημα.

Εμείς έχουμε προτείνει ένα νέο φορολογικό σύστημα.

Δίκαιο, απλό, σταθερό και αποτελεσματικό που θα αυξήσει τα φορολογικά έσοδα από τα νομικά πρόσωπα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στο μέσο όρο της Ευρωζώνης.

Σας υπενθυμίζω ότι, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2013, αυτά τα έσοδα θα κινηθούν στο €1,6 δις.

Δηλαδή, στο 0,8% του ΑΕΠ. Όταν ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 2,3% του ΑΕΠ.

Και στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να επισημάνω το εξής: ενώ στην τριετία των Μνημονίων χάθηκε σχεδόν το ¼ του ΑΕΠ της χώρας και κατέρρευσαν οι μισθοί και τα ημερομίσθια, αυξήθηκε το κόστος ζωής.

Έγινε δυσβάσταχτη η καθημερινότητα του πολίτη.

Υποτιμήθηκε μόνον η μισθωτή εργασία. Και ανατιμήθηκε η διαπλοκή.

Οι τιμές αυξήθηκαν μεσοσταθμικά σχεδόν κατά 11%.

Και σας θυμίζω ότι τη δεκαετία του ευρώ.

Δηλαδή, τη δεκαετία 2001-2011.

Οι τιμές στην Ελλάδα είχαν εκτοξευθεί κατά 46%. Έναντι μέσης αύξησης στην Ευρωζώνη κατά 29%.

Γι’ αυτό δεσμευόμαστε ότι ως κυβέρνηση θα εισαγάγουμε σύγχρονη και αποτελεσματική αντιολιγοπωλιακή νομοθεσία.

Η οποία θα προνοεί και για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων εκ μέρους τόσο των καταναλωτών όσο και των θιγόμενων ανταγωνιστών από επιχειρήσεις που καταδικάζονται για καταχρηστικές πρακτικές.

Η στρατηγική μας υπέρ των δυνάμεων της εργασίας, πιστεύουμε ότι όχι μόνο δε θα ζημιώσει αλλά, αντίθετα, μακροπρόθεσμα, θα ωφελήσει τον επιχειρηματικό κόσμο.

Γιατί είναι η μόνη που μπορεί να επανεκκινήσει την οικονομία και συνεπώς να ξαναφέρει την ανάπτυξη.

Και η υγιής επιχειρηματικότητα μπορεί να ευδοκιμήσει μόνο σε περιβάλλον κοινωνικής δικαιοσύνης και οικονομικής ανάπτυξης.

Όχι από την επιστροφή στο εργασιακό μεσαίωνα.

Όχι από τη προσαρμογή του μοντέλου εργασίας σε τριτοκοσμικές συνθήκες.

4. Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τη καταπολέμηση της ανεργίας.

Ο νέος εθνικός μας στόχος, δε μπορεί να είναι άλλος από το να ξανακερδίσουμε την εργασία στο τόπο μας.

Ο εκτροχιασμός της ανεργίας στο επίπεδο του 1/3 του εργατικού δυναμικού, καταρρίπτοντας μάλιστα κάθε μήνα πανευρωπαϊκά ρεκόρ, δεν αποτελεί απλώς πρόβλημα οικονομικό και κοινωνικό.

Είναι πρόβλημα υπαρξιακό.

Είναι πρόβλημα εθνικό.

Γι’ αυτό θα προχωρήσουμε σε δημόσιες επενδύσεις ταχείας απόδοσης.

Όχι για να εκτοπίσουμε τις ιδιωτικές.

Αλλά για να τις ενθαρρύνουμε.

Είναι, άλλωστε, γνωστό, ότι με την οικονομία σε βαθειά και παρατεταμένη ύφεση, αλλά και σε παγίδα ρευστότητας, μόνον ο δημόσιος τομέας μπορεί να σηκώσει το μεγάλο βάρος να την ανατάξει.

Και ότι, σ’ αυτήν την περίπτωση, οι δημόσιες επενδύσεις προκαλούν crowding-in. Και όχι crowding-out, όπως λένε οι νεοκλασσικοί οικονομολόγοι.

Παράλληλα, θα προχωρήσουμε και σε όλες τις αναγκαίες θεσμικές και άλλες πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη του κοινωνικού τομέα της οικονομίας.

Και για να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας βραχυπρόθεσμα.

Αλλά, κυρίως, για να στηρίξουμε κοινωνικές ομάδες υψηλού κινδύνου, ως ανάχωμα στην ανθρωπιστική κρίση που προκαλεί η μνημονιακή λιτότητα.

Υπενθυμίζουμε ότι στη Γαλλία, ο κοινωνικός τομέας της οικονομίας αγγίζει σχεδόν το 20% της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας, ενώ στην Ελλάδα λιγότερο από 3%.

Κυρίες και κύριοι, Θα ήθελα να επισημάνω ότι εμείς, ως η επόμενη κυβέρνηση του τόπου, έχουμε στόχο να διευκολύνουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων.

Την ιδιωτική πρωτοβουλία όμως που αναλαμβάνει επιχειρηματικό ρίσκο.

Όχι την πειρατική πρωτοβουλία που έρχεται να λεηλατήσει τους λιγοστούς πόρους μιας ασθενούς οικονομίας.

Την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και υψηλή προστιθέμενη αξία στην οικονομία, με σεβασμό στους εργασιακούς και περιβαλλοντικούς νόμους.

Σας διαβεβαιώνουμε, λοιπόν, ότι θα σταθούμε αρωγοί στην υγιή επιχειρηματικότητα.

Σας διαβεβαιώνουμε, όμως, ταυτόχρονα και με την ίδια ένταση, ότι θα δώσουμε τέλος στην ψευδώνυμη επιχειρηματικότητα των αποκρατικοποιήσεων.

Που είναι ο πνεύμονας της κρατικοδίαιτης διαπλοκής.

Αυτή η φάμπρικα, δεσμευόμαστε ότι θα κλείσει.

Και θα κλείσει και θεσμικά.

Η στρατηγικής σημασίας για την οικονομία και για τη δημόσια ασφάλεια και τη δημόσια υγεία επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, θα ξαναπεράσουν υπό δημόσιο έλεγχο.

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πλήρης ιδιωτικοποίηση του νερού και του ηλεκτρισμού,  είναι ασυμβίβαστα ενδεχόμενα.

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πλήρης ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και της διαχείρισης των ενεργειακών πόρων της πατρίδας μας, είναι έννοιες ασυμβίβαστες.

Ας το λάβουν αυτό καλά υπόψη τους όσοι λογαριάζουν, χωρίς το ξενοδόχο, να εκποιήσουν το δημόσιο πλούτο και να λεηλατήσουν ακόμα και μελλοντικούς ενεργειακούς πόρους συμψηφίζοντας τους με το δημόσιο χρέος, στο πλαίσιο μιας υποτιθέμενης ευρωπαϊκής ΑΟΖ, δηλαδή της συνεκμετάλλευσής τους από κοινού με τους δανειστές μας.

Η Ελλάδα δεν είναι οικόπεδο προς πώληση.

Δε θα επιτρέψουμε να μετατραπεί σε χώρα – αποικία χρέους.

5. Αποκατάσταση και διεύρυνση των θεσμών κοινωνικής προστασίας.

Στόχος μας είναι να παράσχουμε ασφάλεια στους πολίτες έναντι των βασικών κοινωνικών κινδύνων.

Η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μια ανυπολόγιστη ανθρωπιστική κρίση.

Πρώτη ευθύνη της κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας που θα συγκροτήσουμε να αποκαταστήσουμε τους θεσμούς κοινωνικής προστασίας.

Το κοινωνικό κράτος είναι παραγωγικός συντελεστής, ενισχυτικός της σταθερότητας και της ανάπτυξης.

Διευκολύνει τους οικονομικούς παράγοντες να αναλάβουν επιχειρηματικούς κινδύνους, τους οποίους διαφορετικά δεν θα αναλάμβαναν.

Το κράτος-πρόνοιας είναι, συνεπώς, συστατικό στοιχείο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.

Δεν είναι εμπόδιο.

Και όπως έχουν δείξει οικονομετρικές μελέτες των τελευταίων χρόνων, οι μικρές, ανοιχτές και ανταγωνιστικές οικονομίες της Ευρώπης, όπως το Βέλγιο, η Αυστρία και η Ολλανδία, έχουν υψηλές δημόσιες δαπάνες και ανεπτυγμένη κοινωνική προστασία.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως αυτές οι χώρες, μαζί με τις σκανδιναβικές, καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στην κατάταξη της Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας για το 2012-2013 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι,
Σας παρουσίασα τις πέντε άμεσες πρωτοβουλίες της μεταμνημονιακής κυβέρνησης που θα συγκροτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, για την αποκατάσταση της οικονομικής και κοινωνικής σταθερότητας.

Τώρα επιτρέψτε μου να σας μιλήσω για ένα θέμα εξίσου ουσίας και όχι επικοινωνίας. Για το πώς πως σχεδιάζουμε να κινητοποιήσουμε την αναπτυξιακή δυναμική.

Ο απεγκλωβισμός της χώρας από το καταστροφικό Μνημόνιο πρέπει να συνοδευτεί με τρεις κρίσιμες επιλογές για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας:

1. Τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης.
Πρώτιστος στόχος μας είναι να καταργήσουμε το πελατειακό κράτος.

Εμείς μπορούμε να το κάνουμε. Γιατί ούτε το σχεδιάσαμε ούτε και το στελεχώσαμε.

Και θα προσπαθήσουμε να διαμορφώσουμε μια νέα σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο κράτος και τον πολίτη.

Θέλουμε μια δημόσια διοίκηση διαφανή και αντιγραφειοκρατική.

Φιλική προς τον πολίτη και την υγιή και παραγωγική ιδιωτική επιχειρηματικότητα.

Γιατί μια δημόσια διοίκηση λειτουργική και αποτελεσματική, απαλλαγμένη από τον πολιτικό έλεγχο, θα συμβάλει στην ανάκαμψη της οικονομίας.

Θα αποδεσμεύσει την ιδιωτική οικονομία.

Και θα επαναφέρει μια νέα κοινωνική ισορροπία.

Αντίθετα, η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, αποδεικνύει, για μία ακόμη φορά, ότι δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα εκείνος που το δημιούργησε.

Γιατί πριν από λίγες μέρες. Προσπάθησε να ψαρέψει στο μνημονιακό βάλτο της κοινωνικής απόγνωσης και απελπισίας. Και να εμπορεύθεί ελπίδες.

Με τροπολογία του ΠΑΣΟΚ. Τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης νομοθέτησαν την αχαλίνωτη και ξεδιάντροπη ρουσφετολογία τους.

Για προσλήψεις ανέργων εκτός ΑΣΕΠ για πεντάμηνη απασχόληση στους δήμους και τις περιφέρειες έναντι €490 το μήνα.

Προφανώς ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών σ’ ένα χρόνο από σήμερα.

Αυτό έχουν μάθει να κάνουν. Αυτό κάνουν.

Ο λαός έπαθε, αυτοί δεν έμαθαν.

Και με το ρουσφέτι προετοιμάζουν τη μεταμνημονιακή εποχή….

2. Ο αναπροσανατολισμός των διαθέσιμων εργαλείων δημόσιας πολιτικής και η ένταξη στον περιφερειακό σχεδιασμό νέων παραγωγικών δραστηριοτήτων.
Επειδή το αναπτυξιακό πρότυπο του παρελθόντος κατέρρευσε, μαζί με τους μύθους που το περιέβαλαν.

Επειδή ούτε θέλουμε ούτε και μπορούμε να γυρίσουμε στο 2009.

Η δική μας πολιτική επιλογή είναι ένα νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα δικαιοσύνης και αειφορίας.

Οι νέες αναπτυξιακές δυνατότητες θα προκύψουν από συντεταγμένες παρεμβάσεις στους παραγωγικούς τομείς.

Στη γεωργία και τη μεταποίηση, όπου υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες παραγωγικής αναβάθμισης τους.

Παρεμβάσεις οι οποίες θα συναρθρώνονται στο εθνικό σχέδιο για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Προϋποθέτουν, όμως, τον επανασχεδιασμό των δημόσιων έργων, με την απομάκρυνση από τη λογική του τσιμέντου και των φαραωνικών και πολυδάπανων κατασκευών.

Έχουμε ανάγκη από μικρά και ευέλικτα έργα υποδομής, συμβατά με την  ανανέωση του παραγωγικού δυναμικού της οικονομίας.

3. Η αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Η μη κυβερνητική οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια» υπολόγισε πρόσφατα το ετήσιο οικονομικό κόστος της διαφθοράς για τη χώρα μας στα €14 δις.

Και όσο μεγαλύτερο το οικονομικό αντικείμενο της διαφθοράς τόσο στενότερη η συσχέτισή της με τη διαπλοκή.

Αλλά η ουσία δεν βρίσκεται στην παράθεση στεγνών αριθμών.

 Η ουσία βρίσκεται στην παράθεση καθημερινών εμπειριών.

Η διαπλοκή λειτουργεί ως καρτέλ, σε καθεστώς απόλυτου προστατευτισμού από το πολιτικό κατεστημένο.

Νέμεται τα αναπτυξιακά κονδύλια.

Νοθεύει τους κανόνες της αγοράς.

Αποτρέπει τις παραγωγικές πρωτοβουλίες.

Και παρεμποδίζει την ανάπτυξη.

Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από σας, σ’ αυτήν την αίθουσα, την έχετε βρει μπροστά σας.

Η απελευθέρωση της οικονομίας από τη διαπλοκή και η μείωση στο ενεργειακό κόστος που θα επιφέρει, θα αντισταθμίσει για τις επιχειρήσεις στο συνολικό κόστος παραγωγής την αύξηση του εργατικού κόστους από την αδιαπραγμάτευτη επιλογή μας να επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό στα €751 μεικτά.

Γιατί, πράγματι, το ενεργειακό κόστος έχει γίνει δυσβάστακτο.

Κατά την τελευταία πενταετία, το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας για τις βιομηχανίες και τις βιοτεχνίες αυξήθηκε κατά 60%.

Ενώ παράλληλα αυξήθηκε και το τέλος ΑΠΕ.

Το κόστος της ενέργειας αγγίζει σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και το 50% του συνολικού κόστους της παραγωγικής διαδικασίας, υπερβαίνοντας το εργατικό κόστος.

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι,
Ολοκληρώνω την ομιλία μου με μία παρατήρηση για την παρατεταμένη έλλειψη ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

Εμείς θέλουμε ανακεφαλαιοποιημένο και υγιές τραπεζικό σύστημα υπό κοινωνικό και δημόσιο έλεγχο.

Τραπεζικό σύστημα χρηματοδοτικό εργαλείο της ανασυγκρότησης της χώρας.

Αλλά, η κυβέρνηση είναι υπόλογη. Γιατί καθυστέρησε την ανακεφαλαιοποίηση.

Και γιατί υποσκάπτει την αξιοπιστία της.

Γιατί αποσυνδέει την ανακεφαλαιοποίηση από τη βιώσιμη ρύθμιση των κόκκινων δανείων.

Τα οποία, με την ύφεση που συνεχίζεται, αυξάνονται και πληθύνονται.

Χωρίς ένα σχέδιο νέας σεισάχθειας που θα αφορά τόσο νοικοκυριά όσο και παραγωγικές επιχειρήσεις, δε πρόκειται να ανακάμψει η οικονομία.

Εμείς το έχουμε μελετήσει, το έχουμε καταθέσει στη Βουλή ως πρόταση Νόμου, αναρωτιόμαστε γιατί η κυβέρνηση δε το έβαλε καν στο τραπέζι τόσο πριν από το καταστροφικό Psi, όσοι και κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι,

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι έτοιμος να αναλάβει την ιστορική ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας.

Και είμαστε βέβαιοι ότι θα πετύχουμε.

Δεν έχουμε, άλλωστε, άλλη επιλογή.

Σας ευχαριστώ πολύ.